هوش مصنوعی: من مانند یک پرندهٔ بزرگ و آزاد هستم که در قفس گرفتار شده‌ام. زمانی که من خود به عنوان قاضی و دادرس عمل می‌کردم، حالا بدون کسی که به من کمک کند و از من حمایت کند، در این وضعیت سخت قرار گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: من تا کی می‌توانم چیزی را پنهان کنم؟ نمی‌توانم از گلابی‌ام که از شراب مست هستم، سخن نگویم. چشمان او مرا به شدت تحت تاثیر قرار داده‌اند و در حال حاضر دلم به هم ریخته است.

هوش مصنوعی: من مانند مگسی نیستم که در دام تارعنکبوت افتاده‌ام؛ اگر خوب نگاه کنی، متوجه می‌شوی که من مانند شکر هستم که با مگس‌ها افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: می‌دانی چرا این‌گونه زار و خوارم؟ دل و افکارم شبیه پرنده‌ای است که در قفس گرفتار شده و پرهایش پراکنده‌اند.

هوش مصنوعی: من بلبل نیستم، بلکه زاغ تو هستم. اگر هم زاغ هستم، از باغ تو جدا نمی‌شوم. حتی اگر به گل‌ها نرسم، چون خار و خس درکنار آنها هستم.

هوش مصنوعی: من به اوج خوش شانسی دست یافته‌ام، زیرا در میان عاشقان، در عشق چهره‌ی دلبران، از خواسته‌های دنیوی دور مانده‌ام.