هوش مصنوعی: هر کسی که دلش را گم کرده، می‌تواند آن را در زیر زلف کوتاه و پیچیده‌ای پیدا کند. به تأسیس این نکته اشاره می‌شود که در دنیای زلف، معنا و تفسیر عمیقی نهفته است.

هوش مصنوعی: هر کسی که چهره و موهای تو را ببیند، دل و جانش را برای آنچه زیر زلف‌هایت داری، فدای تو می‌کند.

هوش مصنوعی: برو نگاهی به زلف خود بینداز، اما دیگر به آن دست نزن. اگر می‌خواهی چهره‌ات را زیبا کنی، از زلف و حالت طبیعی‌ات فاصله نگیر.

هوش مصنوعی: قلم خود را می‌شکند و انگشت من هم چون قلم می‌شود؛ من انگشت خود را به دست می‌گیرم تا موهایش را بنویسم.

هوش مصنوعی: با معبر صحبت کردم و گفتم در خواب زلف دوست را دیدم. او گفت اگر بخواهم تعبیرش کنم، تو باید به حالت پریشان بمانی.

هوش مصنوعی: امشب، دلبر با زلف‌هایش به زیبایی خود را نشان نمی‌دهد، بلکه این پریشانی و شگفتی از روز ازل و تقدیر زلف‌های او نشأت گرفته است.

هوش مصنوعی: ما در دل خود درد و رنجی داریم که سال‌هاست بر آن فاش می‌گوییم. گویی هنرمند آفرینش، می‌خواهد با نگاهی به زلف‌های ما، آن تصویر را به شکلی زیبا به نمایش بگذارد.

هوش مصنوعی: من با کسی که خوشبختی و خوش شانسی دارد صحبت کردم و از او پرسیدم تا کی باید دیوانه‌وار زندگی کنم. او پاسخ داد که تا زمانی که محبوبم زنجیری از موهایش بر گردن من بیندازد.