هوش مصنوعی: اگر به مدت کوتاهی بوسه‌ای داده شود، تیغ امکان آن را پیدا می‌کند که تا ابد رگ‌های گل را از جوهر خویش پر کند.

هوش مصنوعی: سختی و کدورت در دل انسان، تنها موجب افزایش کینه و نفرت می‌شود، درست مانند زنگار که بر تیغ نشسته و آن را کدر کرده است.

هوش مصنوعی: ای کسی که در خیال خود، زیبایی‌های بهشت و شهادت را می‌بینی، به خاطر شوق و اشتیاقی که در دل داری، باید همچون سبزه‌ای که روی نوک شمشیر نشسته، شاداب و روح‌نواز باشی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از زندگی لذت ببری، باید مانند هلال ماه زمان‌های صعود و نزول را بپذیری و سختی‌ها را با شجاعت تحمل کنی، چرا که این چالش‌ها می‌تواند به تو قوت و زیبایی ببخشد.

هوش مصنوعی: پردهٔ نیرنگ نشان‌دهنده‌ی توفانی است که شوق و اشتیاق عمیق مرا فرا گرفته و در نهایت باعث شده است که خون من به زمین بریزد و تیزی تیغ مانند دست‌های شناورم را به چالش بکشد.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم که یکباره جلوی وجودم قطع شود، همان‌طور که قیچی دو لبه‌اش را به یک‌باره می‌برد.

هوش مصنوعی: طوفان شدیدی به جوی آب می‌زند، دریا به هم می‌خورد. در دستان حیدر (علی) شمشیری دیگر وجود دارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که دلش از کینه و حرص خالی باشد، مانند تیر آماده‌ای است که به آرامی در کمان قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: دل با امید جبران زخم‌ها می‌تپد، اما کجاست آن مکان که آن‌قدر زخمی شده که تیغ را می‌تواند بر روی آن گذاشت؟

هوش مصنوعی: من از زیبایی‌های مصر، مانند موجی از ناز و لطافت، تحت تأثیر قرار گرفته‌ام و چنان در حسرت و عشق غرق شده‌ام که رنگین‌کمانی از خون و درد بر چهره‌ام نشسته است.