هوش مصنوعی: دل انسان تحت تأثیر افکار و تصورات ناواضح و مبهم است، همچنان که آینه‌ای که دچار زنگ‌زدگی شده و دود روی آن نشسته، دیگر نمی‌تواند نور را به درستی بازتاب کند.

هوش مصنوعی: سال‌هاست که مانند موجی از دریا، در قفس زندگی محبوس هستم و دیگر توان پرواز را ندارم.

هوش مصنوعی: در اینجا، نشانه‌های ناتوانی و یا ضعف باعث شده است که انسان‌ها به جایی برسند که به سجده درآیند، و این سجده‌ها در واقع نشان‌دهنده و بازتاب احترامی است که برای موجودی بزرگ‌تر از خود قائل هستند.

هوش مصنوعی: شهرتی که مانند پرنده‌ای افسانه‌ای (عنقا) است را دریاب، زیرا ما در شور و شوقی از ناامیدی قرار داریم، در حالی که وجود داریم.

هوش مصنوعی: اگر به رمز و راز خواسته‌هایت پی ببری، نشانه‌هایی که در کنار راهت هستند می‌توانند به تو کمک کنند تا به هدف مورد نظرت برسی.

هوش مصنوعی: از فرصت‌های زندگی سود ببرید و شکوفایی و شادابی را فراموش نکنید، چرا که در این دنیا، هر لحظه تندباد ناامیدی ممکن است شما را در بر بگیرد.

هوش مصنوعی: اگر به کسی از سخنان بی‌فایده و نصیحت‌های سرد و بی‌مزه تاثیر نگذاری، به‌طور کلی در هر جا ناپسند و رد شده‌ای.

هوش مصنوعی: زخم دل نیاز به کنترل نفس دارد، مانند این که برای پرورش یک غنچه، باید آن را بسته نگه داشت تا بهتر رشد کند.

هوش مصنوعی: بسیاری از مردم با عطش و بی‌آبی جان خود را از دست دادند و وفاداران به تو، در نبرد جانفشانی کردند، در حالی که خونشان بر شمشیر تو ریخته شده است.

هوش مصنوعی: از حقیقت وجودی نپرس، چون خودی که ما می‌سازیم، ناشی از اوهام و تخیلات است و در واقع بنیاد نفس از بین رفته است.