هوش مصنوعی: زندگی و مالکیت‌ اموال قابل نگهداری نیستند و راه‌های زیادی برای از دست دادن آن‌ها وجود دارد، مانند ریختن آب از غربال که نشانه از بی‌فایده بودن تلاش برای حفظ چیزهایی است که در نهایت از دست خواهند رفت.

هوش مصنوعی: اگر تنها صدای کوس و دهل باشد و هیچ چیز دیگری وجود نداشته باشد، در این صورت دیگر چه فایده‌ای از ادعای شانس و fortune وجود دارد، جز اینکه به رسوایی منجر شود؟

هوش مصنوعی: سادگی به طور رایگان شادی می‌آورد، انگار در اینجا زیبایی با نشانه‌هایی چون خط و خال‌هایش، لباس آبی به تن می‌کند.

هوش مصنوعی: پیچ و تاب خشک در انتظار ماست و منتظر است تا از صداهای ناله‌مان بهره‌برداری کند، همچون تارهایی که بر کاغذ نوشته شده‌اند.

هوش مصنوعی: تلاش و کوشش جهان به خاطر موهای سپید تو نمایان است تا امید را از اندوه این سالخوردگان دور کند.

هوش مصنوعی: اگر در پایان زندگی انسان تنها به خاکستر تبدیل شود، پس نباید بیشتر از آن که هستیم به دنبال آرزوها و یا آینده‌ای نامشخص باشیم. بهتر است پیش از این که به مقصد نهایی برسیم، حقیقت‌های زندگی را درک کنیم و به خودمان بیاندیشیم.

هوش مصنوعی: زمان به طور مداوم در حال گذر است و ما در زیر تأثیرات آن قرار داریم. به مانند شیشه ساعت که پر از گرد و غبار سال‌هاست، نشانه‌هایی از گذشت زمان در زندگی ما وجود دارد که ممکن است نادیده گرفته شوند.

هوش مصنوعی: از کسی که از او ناراحتی و شکایت داری، بهتر است که در دل خود، حسرت و ناراحتی را حس کنی. به لب‌های خود فکر کن که ممکن است در اثر این احساسات، دچار زخم و خجالت شوند.

هوش مصنوعی: سعی نکن که حقایق دین را در برابر افراد مغرور و خودخواه بیان کنی، زیرا تلاش مهدی در مقابل این افراد فریبکار بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: خلقت به زیبایی‌ها و جذابیت‌های تو دل بسته است، درست مانند طاووسی که به خاطر رنگ و زیبایی پرهایش پرواز می‌کند، اما در عین حال به محدودیت‌های خود نیز وابسته است.

هوش مصنوعی: هر کسی ما را به عنوان یک درس عبرت به فروش می‌گذارد و قیمت ما در زندگی، فریادی است که مدت‌هاست از دلالان می‌شنویم.

هوش مصنوعی: آیینه‌ام در حیرت است و این حیرت فقط برای تماشا کردن نیست. من با ناز و لطافت خاصی خود را صیقل می‌زنم و زیبایی‌ها را از آثار گذشته پاک کرده‌ام.