هوش مصنوعی: بی‌توجهی یا آگاهی را انتخاب کن، ای عدم! هر چه می‌خواهی از این دو روز فرصت انتخاب کن.

هوش مصنوعی: هر ذره‌ای تا به خورشید رسد، باید از خود بگذرد و به آن نزدیک شود. بنابراین، با هر چیزی که برانگیزنده شوق برای همراهی است، یک قدم بردار.

هوش مصنوعی: هرچه بیشتر غافل باشی، احساس موجودیت و هستی‌ات قوی‌تر خواهد بود. ای خواب‌زده، از این داستان خیالین، کمی دوری کن و به حقیقت بپرداز.

هوش مصنوعی: برخی با فریب و ناز، تو را به آتش می‌کشند، پس مانند شمعی در صبح زود، انتخاب کن که چگونه روشن شوی.

هوش مصنوعی: این بیت به دو موضوع اشاره دارد: یکی محدودیت‌های انسانی و دیگری بزرگی و نامیرایی آسمان و زمان. در واقع بیانگر این است که انسان‌ها با وجود تمام تلاش‌ها و آرزوهایشان، در برابر طبیعت و زمان ضعیف و ناتوان هستند. همچنین، غبار و ذرات خاک که به باد رفته‌اند، نماد زودگذر بودن زندگی و گذر زمان هستند. در نهایت، دعوت به توجه به جایی دیگر و فراتر از دنیای مادی دارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس دوست ندارد در وضعیت ناتوانی به سر ببرد. ای گدا، اگر اختیار داشته باشی، چرا شاهی را برنگزینی؟

هوش مصنوعی: نور شمع هدایت در دل غفلت من وجود دارد، اگر خضر (رمز راهنمایی و دانش) از دشت خواسته من دور باشد، بهتر است به راهی پر از گمراهی بروم.

هوش مصنوعی: اگر مقام و منزلت تو به خاطر جاه و ثروت است، بدان که بالاترین عبرت در کمال فقری است. پس هوشیار باش و خدا را برگزین.

هوش مصنوعی: تمامی زیبایی‌ها و جنبه‌های مثبت در دنیا به خاطر ناز و جذبه اوست. اگر نگاه و توجه به او کم نباشد، ماه و ستاره‌ها نیز انتخاب می‌شوند.

هوش مصنوعی: در دنیای هستی، کسی که نابینا است نمی‌تواند از دیدن زیبایی‌ها و رازها محروم بماند. یا باید در این زیبایی‌ها غرق شود و به آن‌ها توجه کند، یا باید به ناگاه با مرگ روبرو شود.

هوش مصنوعی: برای اینکه در جمع دوستان و محفل‌ها به عنوان فردی قابل احترام شناخته شوی، باید اندیشه‌ای عمیق و تاثیرگذار داشته باشی. آسان نیست که تنها با حضور خودت، محیط را روشن کنی؛ بلکه باید با انتخابی صحیح و عاقلانه، به دردها و مشکلات دیگران توجه کنی.