هوش مصنوعی: وقتی که صبح با زیبایی‌اش به من لبخند نمی‌زند، غم به دامن من چنگ انداخته و من از دنیا به خاطر این درد در فشار هستم.

هوش مصنوعی: زمانی که وحشت در وجودم به وجود آمد، مانند یک پرنده عطار جنون به سرم زد و در دو دنیا، نفس‌های من به خاطر عشق و شوق در خم دامن محبوب سوخت.

هوش مصنوعی: به خاطر فشارهای درونی، فرصت‌ها و امکان‌ها به شکل‌های دشواری در آمده‌اند و این وضعیت باعث شده که دلیل و نشانه‌های فرار و دوری از واقعیت، پیچیده‌تر شوند.

هوش مصنوعی: اگر حسد را کنار بگذاری، درخشش موفقیتت مانند آتش یاقوت خواهد بود و بدون هیچ دغدغه‌ای با افتخار زندگی خواهی کرد.

هوش مصنوعی: پرواز بالا فرصتی نیست که بتوان از آن بهره برد، زیرا در غم و اندوه، دامن گل در چنگال غم گرفته است.

هوش مصنوعی: من به زیبایی‌های دنیا توجهی ندارم و به‌جای آن، روی به سادگی و تسلیم در برابر تقدیر آورده‌ام. در این جمع، تو همراهم هستی و به درکت نیاز دارم.

هوش مصنوعی: تحمل و صبر من در این باغ پر از تعجب و شگفتی، به حدی کم شده که گلی به دست آوردم و از آن خواستم که دامنش را کوتاه کند.

هوش مصنوعی: فریاد بزنید که بر چهرهٔ ما نشانه‌ای از رنج باقی مانده، چون اینکه شمعی که در نور می‌سوزد، ما هرگز با اشک‌هایمان دامن خود را نمی‌چینیم.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه در دل تنگی به سختی به سر می‌برم، به دشت و بیابان مانند شده‌ام، اما هنوز نتوانسته‌ام به مقام و حالت خاصی که می‌خواهم، دست یابم و نتوانسته‌ام رازهای آن را به دست آورم.