هوش مصنوعی: مدتی است که در زندگی آرامش داریم، اما تلاش‌ها و زحمت‌های زیادی پشت آن وجود دارد. کوشش‌هایی که انجام داده‌ایم گاهی به اندازه خاک می‌رسد تا به این آرامش برسیم.

هوش مصنوعی: بدبختی ما ناشی از ناتوانی و ضعف خودمان است، اگر روزی را گم کرده‌ایم، حداقل شب را پیدا کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: عشق باعث رسوایی عاشقان است و ما نیز همچون سحر که گامی به خاطر پاکی برمی‌دارد، خود را در لباس ویژه‌ای برای این مسیر آماده کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما به خاطر نام و محبوبیت‌مان، حتی در زمان اندوه و ناامیدی، مانند نقشی زیبا در سنگ قرار گرفته‌ایم و هرگز فراموش نمی‌شویم.

هوش مصنوعی: ما تنها یک قطرهٔ اشک هستیم و تلاش می‌کنیم که کجای زندگی به جولان و جنبش بپردازیم؛ اما از چکیدن و ریزش، متهم شده‌ایم و تنها یک قدم راه را پیموده‌ایم.

هوش مصنوعی: ای شعله، بیشتر از این با ذات و طبیعت من مجادله نکن، چرا که ما از ابتدای وجود خود، سرنوشت‌مان مشخص بوده است.

هوش مصنوعی: چشم‌های ما به خاطر نشئهٔ دیدار، حیران و شگفت‌زده است. ما در حالتی از بی‌خودی به تماشا نشسته‌ایم و مانند جامی که پر از زیبایی است، تنها به مشاهده می‌پردازیم.

هوش مصنوعی: سال‌هاست که با تصور زیبایی او زندگی می‌کنیم، اما چشمی که مانند بادام بتواند او را نگاه کند پیدا نکرده‌ایم.

هوش مصنوعی: سکوت، جایگاه خصوصی وصال است و ما که بی‌خبر و ناواقف هستیم از روی غفلت، پیامی را از لبان این وصال درک کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: زندگی مانند یک زندان است که پر از وابستگی‌ها و تعلقات است. ما در میان این غبارها توانسته‌ایم نشانه‌هایی از دام‌ها و محدودیت‌هایمان را پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: امروز وضعیت ما مانند خاکی است که آماده پرواز و رهایی از قید و بندهاست. ای آرزوی دستیابی به خواسته‌ها، ما به آسمان رفته و در جستجوی آزادی هستیم.

هوش مصنوعی: جهان زاییده‌ی خیال و تصورات ماست و آنچه بیدل از اندیشه‌های پخته به دست آورده، همانند تصویرهایی است که از این دنیای موهومی شکل گرفته است.