هوش مصنوعی: به خاطر ناتوانی بسیار، تمام وجودم به رنگ قلم درآمده و مژگانم هم از بس که ضعیف شده است، زود خسته و فرسوده گشته‌اند.

هوش مصنوعی: در این فضا، به خاطر بی‌توجهی من مانند حبابی هستم که با یک ذره غبار ترکیده و جایگاه خود را از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: نمی‌توان با کسی که در درد و غم فرو رفته سخن گفت، زیرا صدای نفس‌های شکسته‌ام نشان‌دهنده‌ی شکست و زخم‌های عاطفی من است.

هوش مصنوعی: من در آتش شور و شوق خود به سر می‌برم، پس از من چیزی نپرس و چیزی مگوی. من طوری از خودم گذشته‌ام که دیگر آینده‌ای برایم وجود ندارد.

هوش مصنوعی: امروز گلزار با زیبایی خاصی نور را منعکس کرده و شکوهش باعث حیرت من شده است.

هوش مصنوعی: تخیلات و رویاهایم به من خوشحالی می‌بخشند، و در غیر این صورت، در دل من نوشیدنی شادی وجود دارد.

هوش مصنوعی: چون عمرم گذشته و امیدی به بازگشت آن ندارم، هر زمان که به یادش می‌افتم، برایم گنجی ارزشمند است.

هوش مصنوعی: کسی به چه حالتی فکر می‌کند که به شکل حبابی ترکیده باشد و در واقع، من معمایی هستم که به نام عدم شناخته می‌شوم.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در درون من هزاران رنگ وجود دارد، اما آنچه که از همه مهم‌تر است، واقعیتم است که بی‌رنگ و بی‌تنوع است. اگر اشتباه نکنم، اینجا خانه و پناهگاه حرمت و رشد من است.

هوش مصنوعی: غیرت و خودبینی‌ام را مانند آینه‌ای می‌بینم که دیگر در آن خبری از شجاعت نیست و به خاطر ناراحتی و اندوه، به وضوح در چهره‌ام نمایان شده است.

هوش مصنوعی: دشت دیوانگی و شوق پرستش، لذتی دارد که در آن، دردهای دل به یاد می‌آیند و تمام وجودم را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

هوش مصنوعی: چشم‌ها چاره‌ای جز خیره شدن به حالت بی‌خوابی و دیوانگی ندارند، چرا که عشق در دل من جا گرفته است.