هوش مصنوعی: شب که به آینه نگاه کردم، تصویری از او به نمایش درآمد که من نیز تماماً تحت تأثیر آن قرار گرفتم و به نوعی یک‌دست با او شدم.

هوش مصنوعی: ساقی من به قدری مست و بی‌خود شده‌ام که حال و هوای پرواز و رهایی دارم. به قدری در زندگی شکسته و آزرده‌ام که همه چیز دور و برم رنگ و بوی دیگری گرفته است.

هوش مصنوعی: این شعر می‌گوید که نتیجهٔ تلاش و امید در دنیای پر از توهم بیشتر از این نیست که من به‌راحتی نادیده گرفته شدم و سرنوشت من زیر پا مانده است.

هوش مصنوعی: حال و هوای این میکده نشان‌دهنده‌ی بی‌حوصلگی و کسالت است. من در اینجا در کنار پیمانه و ظرف شراب، به تدریج به محرمِ این فضا تبدیل شده‌ام.

هوش مصنوعی: من زخم‌ها و دردهایی داشتم که ناشی از حقیقت پنهانِ رازها بود. این تجربیات به قدری عمیق و حیرت‌آور بودند که در نهایت باعث شدند تا من ترمیم و بهبود پیدا کنم.

هوش مصنوعی: در بیابان، هنگامی که در جستجوی تو بودم و دچار شوق و اشتیاق تو شدم، دور از تو تنها به دور خود می‌چرخیدم.

هوش مصنوعی: احساس بی‌تابی و شور و شوقی داشتم که مانند شعله‌ای در دلم می‌سوخت. این احساس آنقدر قوی بود که تمام انرژی و نیروی من را گرفته بود.

هوش مصنوعی: دلی آکنده از درد و ناراحتی دارم، به خاطر وجود تو که مانند گلی تر و تازه است. نمی‌دانم چرا درگیر این محبت و دلبستگی شدم.

هوش مصنوعی: امیدهایی که رنگ و بوی زیادی دارند، تنها تصوری در ذهن من هستند و من به خاطر این خیال‌ها واهی، تبدیل به موجودی بی‌حرکت و ناتوان شده‌ام.

هوش مصنوعی: از دل‌باختگی و مشغله‌های عشق رها شدم و حالا به دور از هر چیزی، خودم را در دنیای خودم جمع کرده‌ام؛ چرا که از همه‌جا خارج شدم و تنها در دنیای خودم گم شده‌ام.

هوش مصنوعی: در جایی که سکوت و آرامش حاکم بود و خبری از حرارت و زندگی نبود، من به خاطر ناآگاهی‌ام به دنبال کاروانی شدم که در آنجا نبوده است.