هوش مصنوعی: نفس انسان ثبات و پایداری ندارد، چون در دستان او قلم شکسته و نوشتن اعتبار از دست رفته است.

هوش مصنوعی: ورق‌هایی که معرف اعتبارها هستند، در حقیقت خاک و بی‌فایده‌اند. تو هم بر روی سنگ مزار این تاریخ، خطی بنویس.

هوش مصنوعی: زمانی که به صبح قیامت نزدیک می‌شویم، سیاهی و تاریکی شب ما را در خود گرفته و انتظار به سر آمده است.

هوش مصنوعی: عاشقان در بیان احساساتشان دقت و توجه زیادی دارند و برای ما، به خاطر محبت و علاقه‌ای که به ما دارند، حتی کوچک‌ترین جزئیات را هم با دقت بررسی می‌کنند.

هوش مصنوعی: شخصی که در زندگی‌اش غم و اندوه دارد، نمی‌تواند به راحتی زیبایی‌ها را تجربه کند. همچنین، ناله و درد تو باید به گونه‌ای بیان شود که بر دل‌های گسسته تأثیر بگذارد.

هوش مصنوعی: چشم‌پوشی از عقل و منطق، گاهی نیاز ندارد، زیرا در هر چیزی که بخواهی بنویسی، حس و احساسی مانند یک نغمه به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که روزگار خوشی و لذت، شگون و نشانه خوشحالی ندارد. آنچه نوشته می‌شود، با کلمات تلخ و تاریک بیان می‌شود. بهار باید با قلمی نو یادداشت شود.

هوش مصنوعی: شهیدان وفاداری زیادی هستند که با تیغ وفا خود، بارها و بارها جان خود را فدای آرمان‌ها کرده‌اند. آنها باید با قلمی پر از خون، یادشان را بر جا بگذارند و با شعرهایی که نوشته‌اند، خاطره‌شان را زنده نگه دارند.

هوش مصنوعی: از نشانه‌های وجود من هر جا که حضوری می‌بینی، خط پیشانی‌ام را بکش و در خاک راه معشوق بنویس.

هوش مصنوعی: سفیدی چشمان یعقوب نشانه‌ای است که ما را به سفر و تفسیر دنیای نقره‌کار که به زیبایی و ظرافت می‌نویسد، دعوت می‌کند.

هوش مصنوعی: به نوشته‌ای که در آن نام عشق را ثبت می‌کنند، به جای هر حرف الف، به دقت انگشت بگذارید و محتاط باشید.

هوش مصنوعی: آغوش او که بی‌نشانه است، آدمی را از خود خالی می‌کند. اگر مانند عدد صفر از میان بروی، به حاشیه و کناری بدل می‌گردی.

هوش مصنوعی: من از زیبایی آن جلوه به حسرت نشسته‌ام و بیدل، بر او انتظار و حسرت خود را مانند نوشته‌ای سفید فاش می‌کنم.