هوش مصنوعی: انسانی که در تلاش و کوشش ناتمام است، حتی اگر از نظر امکانات و تلاش به نتیجه‌ای نرسد، متأسفانه در توانایی خود کوتاهی کرده و نمی‌تواند به آنچه که می‌خواهد دست یابد. این وضعیت، نمایانگر کمبود اراده و قدرت است که باید بیشتر بر آن تمرکز کند تا به هدف‌هایش برسد.

هوش مصنوعی: در میدان غیرت، بدون شجاعت و دلیری نمی‌توان به بالاترین علم و مقام دست یافت و مانند شمع، کسی که در این جمع می‌درخشد، تنها به دوش دیگران می‌تواند وجود خود را درخشان کند.

هوش مصنوعی: هدیه‌ی تسلیم در هر جایی، محبوبیت و جاذبه‌اش مورد استقبال است. اگر آدم دیوانه‌ای نباشی، نه در کوه و نه در بیابان، نمی‌توانی احساس کنسرتی در سر داشته باشی.

هوش مصنوعی: در هر سجده، شرافت و عظمت عجیبی نهفته است که به زیبایی و عاطفه، همچون اشک من، بر سر هر مژگان نمایان نیست.

هوش مصنوعی: من بر یک خیال خود، یک دستار از نیرنگ و فریبی بسته‌ام؛ وگرنه بر دوش من چیزی جز عیب و نقص تو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه هیچ فکری درباره‌ی وجودم ندارم، اجزای وجودم مانند گردبادی در هوا پرواز می‌کنند و در این حالت، سر بدون گریبان نمی‌توانند خود را نشان دهند.

هوش مصنوعی: انسان باید برای آزادی و رهایی، مدتی از قید و بندها و محدودیت‌ها فاصله بگیرد و زندگی کند، چرا که وقتی در دام مشکلات و مسائل گرفتار می‌شود، نمی‌تواند به راحتی و بدون مانع زندگی خود را ادامه دهد.

هوش مصنوعی: کسانی که دارای عزم و اراده قوی هستند، از ندامت و پشیمانی خود را کنار کشیده‌اند، همان‌طور که نمی‌توان به پشت دست زخم دندان را دید.

هوش مصنوعی: در دنیای زندگی، هیچ‌گاه نمی‌توان موفقیت و خوشبختی را در پس پرده‌ و به دور از چشمان دیگران مخفی کرد. حتی اگر کسی سعی کند به طور مخفیانه عمل کند، در نهایت حقیقت و ویژگی‌هایش آشکار خواهد شد.

هوش مصنوعی: وضع راحت در نبود هم باید ارزشمند دانسته شود، ای کسی که همواره در مشکلات غرق هستی، سر خود را در گریبان نگه‌دار.

هوش مصنوعی: دانه به کمک داس، با گردن‌کشی و جلوه‌گری خود، در تلاش است تا در برابر تیغ‌ها مقاومت کند و تا زمانی که با خاک یکسان نشده، بر سر خود می‌ایستد.

هوش مصنوعی: مدتی خاص از زندگی را که در کنار یکدیگر هستید، غنیمت بشمارید و نسبت به یکدیگر محبت و لطف داشته باشید؛ زیرا ممکن است زمان زیادی برای همراهی و دوستی وجود نداشته باشد.

هوش مصنوعی: مانند شمعی هستم که بر امیدی نامناسب می‌سوزد. باید بر این حال گریه کرد، چرا که شوری مانند لبه‌ی تیز شمشیری در سرم افتاده و چندان چیزی از سرم نمانده است.

هوش مصنوعی: امشب در محفل بیدل، عشق و شور و حال افرادی گرد هم آمده‌اند تا نام محبوبشان را با عشق و شوق یاد کنند. این احساس و شور و شوق بی‌نهایت ارزشمند است و نمی‌توان بها و ارزشی برای آن تعیین کرد.