هوش مصنوعی: بهار، زمان لذت و شادابی است و در این لحظه، زیبایی و وحشت به هم آمیخته‌اند. مانند گلی که با شکوفه‌هایش در اینجا، دامن خود را کنار زده و خود را به نمایش گذاشته است.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی مانند یک شمع به آرامی و با زیبایی زندگی کنی، باید از درد و مشکلات گذر کنی. مانند شمعی هستی که در حال ذوب شدن است و در این مسیر، زلال و لطیف می‌مانی.

هوش مصنوعی: هر موضوعی که در دل داری و می‌خواهی درباره‌اش فکر کنی، مانند شکوفه زدن یک گل، در اینجا آماده‌ای که به آن بپردازی و از آن لذت ببری.

هوش مصنوعی: من از رازهای لب او بی‌خبرم، اما می‌دانم که لبخندش چون تیغی تیز و جادویی، در خود زیبایی و فرهیختگی خاصی دارد.

هوش مصنوعی: اگر با درک و آگاهی گام برنداری، به سمت دل‌های دیگر نرو. هر گوشه از این سرزمین دارای نفس‌هایی است که دلبسته و از عشق دزدیده‌اند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که وجود داری، چه حرف بزنی و چه سکوت کنی، روز قیامت مثل نفس صبح، در دلش لبخندی دارد.

هوش مصنوعی: اگر از مشکلات و سختی‌ها رنج می‌برى، چرا آن را از دوش خود پایین نمی‌گذاری؟ تو آدمی نیستی، زیرا حتی آسمان هم چشم دارد و می‌بیند.

هوش مصنوعی: نکند که اندیشهٔ افرادی که وفادارند، در دل بهاری را به خزان تبدیل کند، زیرا این باغی که در دل من است، رنگ و بوی خاصی دارد.

هوش مصنوعی: اگر چشمانت را به دنیا ببندی و به آرامش و راحتی برسید، توجه کن که مژگان تو در لرزش هستند و خواب به تو نزدیک است.

هوش مصنوعی: گویی که موج، گوهرهایی از من می‌گیرد، اما من جرأت بروز احساساتم را ندارم. دیوانگی کسانی که ناتوانند، تبدیل به آرامشی شده است.

هوش مصنوعی: من به دنبال رضایت دوست هستم و در این راهگاه سجده کردن را برمی‌گزینم. با سر تسلیم در برابر نیکوکاران، نخواهم لغزید و ثابت قدم می‌مانم.

هوش مصنوعی: هرکس که چشم دارد باید مراقب باشد، زیرا دل‌های حساس به زود زنگار می‌گیرند و هیچ‌کس از آسیب‌دیدن در امان نیست.