مجیرالدین بیلقانی » دیوان اشعار » ترکیبات » شمارهٔ ۱۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای که موج سینه تو غوطه دریا دهد</p></div>
<div class="m2"><p>پرتو طبعت فروغ عالم بالا دهد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر ضمیر غیب دان تو براندازد تتق</p></div>
<div class="m2"><p>بس که تشویر عروس قبه خضرا دهد</p></div></div>

ای که موج سینه تو غوطه دریا دهد
پرتو طبعت فروغ عالم بالا دهد
گر ضمیر غیب دان تو براندازد تتق
بس که تشویر عروس قبه خضرا دهد

هوش مصنوعی: غزل به زیبایی و عمق احساسات پرداخته و به توصیف شخصی می‌پردازد که با ویژگی‌های خاص خود می‌تواند دیگران را تحت تأثیر قرار دهد. او موجی از لطافت و زیبایی را به ارمغان می‌آورد و با درخشش خویش، نور و روشنایی را به دنیا منتقل می‌کند. همچنین، اشاره به رازها و اسرار نهفته‌ در عمق وجود او، بیانگر قدرت معنوی اوست که می‌تواند بر دیگران تأثیر بگذارد و زیبایی‌های زندگی را به تصویر بکشد.

شمارهٔ ۱۶

شمارهٔ ۱۷

هوش مصنوعی: تو مانند موجی هستی که سینه‌ات در دریای عظیم غرق شده است و زیبایی و نور وجودت به دیگران روشنی و الهام می‌بخشد.

ای که موج سینه تو غوطه دریا دهد

پرتو طبعت فروغ عالم بالا دهد

هوش مصنوعی: اگر ذهن و ضمیر پنهان تو به سمت کرامت و لطافت برود، آنگاه چه زیبایی‌هایی می‌تواند به شکل عروس در آسمان آبی نمایان شود.

گر ضمیر غیب دان تو براندازد تتق

بس که تشویر عروس قبه خضرا دهد

شمارهٔ ۱۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده