مجیرالدین بیلقانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۳۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>به خدایی که ید قدرت او</p></div>
<div class="m2"><p>گردش چرخ را به فرمان کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>که چنانم ز آرزومندی</p></div>
<div class="m2"><p>که به صد نامه شرح نتوان کرد</p></div></div>

شمارهٔ ۳۲

به خدایی که ید قدرت او
گردش چرخ را به فرمان کرد
که چنانم ز آرزومندی
که به صد نامه شرح نتوان کرد

هوش مصنوعی: این شعر به بیان ارادت و نیاز شاعر به خدایی می‌پردازد که قدرتش همه چیز را زیر فرمان دارد. شاعر احساس عمیق آرزو و آرمان‌خواهی خود را بیان می‌کند، به گونه‌ای که نمی‌تواند تمام احساساتش را حتی در صد نامه نیز توصیف کند.

شمارهٔ ۳۰

شمارهٔ ۳۱

هوش مصنوعی: به خدایی قسم که قدرتش باعث شده چرخ‌های روزگار طبق اراده‌اش بچرخند.

گردش چرخ را به فرمان کرد

هوش مصنوعی: من به قدری در آرزوی خود غرق شده‌ام که حتی با صد نامه هم نمی‌توانم آن را توضیح دهم.

که به صد نامه شرح نتوان کرد

شمارهٔ ۳۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده