هوش مصنوعی: به عمق دریا مانند مروت و انسانیت رسیدیم، جایی که بزرگی و generosity شایسته‌ای مانند محمود، فرزند صاین الدین، قرار دارد.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به ویژه از فضیلت بخشندگی و سخاوت اشاره می‌کند. او به شخصی سخاوتمند و دست و دلباز اشاره می‌کند که با وجود اینکه ممکن است در ظاهر چیز زیادی نداشته باشد، اما اندکی از او می‌تواند به معنای واقعی سخاوت و generosity باشد. این نشان می‌دهد که بخشندگی را نمی‌توان فقط با داشتن ثروت سنجید، بلکه حس و نیت انسان در بخشش مهم‌تر است.

هوش مصنوعی: پس از آن که او به دنیا آمد و مروت به پایان رسید، طبیعت با مهربانی رحم های مادران را آماده کرد تا چنین کودکانی به دنیا بیایند.

هوش مصنوعی: چه خوب است وجود تو که ستاره‌ها به واسطه‌ات به عرش می‌رسند و چه جای بلندی داری که آسمان به تو سجده می‌کند.

هوش مصنوعی: خداوند به خاطر نام پیامبرش، چهرهٔ نیکو و خوبی‌های او را در وجود تو قرار داده است.

هوش مصنوعی: در دل خود حاوی دستورات و ممنوعیت‌هایی است که به طور مشخص نوشته شده و در زمینه‌هایی که مربوط به حلال و حرام است، به وضوح قابل مشاهده هستند.

هوش مصنوعی: تو در جایگاه توجه و محبت در جمع محبوب هستی و در موقعیتی قرار داری که می‌توانی شفاعت و واسطه‌گری نزد خداوند را داشته باشی.

هوش مصنوعی: سرنوشت آسمان به من راهی نشان داده است که به سوی تو می‌رسد، چرا که خوشبختی و خوش شانسی تو به این تقدیر وابسته است.

هوش مصنوعی: تو رحمت و محبت هستی و برکت و خوبی تو مانند دریا است. اگر باد خوب و تلاش‌کننده‌ای در کار باشد، از دریا می‌توان به هدف و مقصود دست یافت.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که افراد کم‌دانش توانایی درک عمیق مسائل را ندارند. در واقع، فردی که از دانش و آگاهی کافی برخوردار نیست، مانند الاغی است که نمی‌تواند کیفیت و ارزش هنر داوود (نقاش بزرگ) را درک کند. به عبارت دیگر، فقط کسانی که به اندازه کافی دانش دارند، می‌توانند ارزش کارهای بزرگ را بفهمند.

هوش مصنوعی: برای زیباترین وعده، از من دعا و نیکی بپذیر، زیرا که وفای به عهدی که تو داری، به زیبایی خاصی برای من شناخته شده است.

هوش مصنوعی: من را از وجود خود خارج کرده‌ای و به جایی رسانده‌ای که به نظر می‌رسد در عدم هستم، اما اگر تو مرا به خود برسانی، مانند لباس گرمی از عدم به وجود می‌آیم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که در سجده قرار داری، همواره یادآور آن باش که پس از رکوع به کجا می‌رسی؛ زیرا قبله، نشانه‌ی جایی است که باید در آن سجده کنی.