سلطان باهو » غزلیات » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>حب دنیا راس آمد کل خطاء</p></div>
<div class="m2"><p>تا نه پنداری که این باشد عطاء</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کی عطا باشد که باشد بی بقا</p></div>
<div class="m2"><p>بی بقا را تا نگوئی خود عطاء</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>با قلیل الفهم گر گوید کسی</p></div>
<div class="m2"><p>این عطا هرگز مگو، باشد خطاء</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>بسته دل با وی نشاید مطلقا</p></div>
<div class="m2"><p>بستگی دل با خطا باشد خطاء</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>یار با وی دوستی هرگز مکن</p></div>
<div class="m2"><p>لا تقل هذا عطا الا خطاء</p></div></div>

شمارهٔ ۲

حب دنیا راس آمد کل خطاء
تا نه پنداری که این باشد عطاء
کی عطا باشد که باشد بی بقا
بی بقا را تا نگویی خود عطاء
با قلیل الفهم گر گوید کسی
این عطا هرگز مگو باشد خطاء
بسته دل با وی نشاید مطلقا
بستگی دل با خطا باشد خطاء
یار با وی دوستی هرگز مکن
لا تقل هذا عطا الا خطاء

شمارهٔ ۱

حب دنیا راس آمد کل خطاء

تا نه پنداری که این باشد عطاء

کی عطا باشد که باشد بی بقا

بی بقا را تا نگوئی خود عطاء

با قلیل الفهم گر گوید کسی

این عطا هرگز مگو، باشد خطاء

بسته دل با وی نشاید مطلقا

بستگی دل با خطا باشد خطاء

یار با وی دوستی هرگز مکن

لا تقل هذا عطا الا خطاء

شمارهٔ ۱

اطلاعات