ملک‌الشعرا بهار » رباعیات » شمارهٔ ۵۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر مدحی از ابنای بشر می گویم</p></div>
<div class="m2"><p>نه چون دگران به طمع زر می‌گویم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آنان پی جلب نفع گویند مدیح</p></div>
<div class="m2"><p>من مدح پی دفع ضرر می گویم</p></div></div>

شمارهٔ ۵۲ - ریاعیات

گر مدحی از ابنای بشر می گویم
نه چون دگران به طمع زر می گویم
آنان پی جلب نفع گویند مدیح
من مدح پی دفع ضرر می گویم

هوش مصنوعی: این بیت از شاعر نشان‌دهنده این است که او مدح و ستایش را از روی نیت و طمع مالی نمی‌گوید، بلکه هدفش دوری از ضرر و مشکلات است. به عبارتی، او مدح می‌کند تا از آسیب‌ها جلوگیری کند، نه برای کسب منافع مالی مانند دیگران.

شمارهٔ ۵۰

شمارهٔ ۵۱

هوش مصنوعی: اگر من از انسان‌ها تعریف و تمجید می‌کنم، این کار را مثل دیگران به خاطر کسب ثروت و مال انجام نمی‌دهم.

گر مدحی از ابنای بشر می گویم

نه چون دگران به طمع زر می‌گویم

هوش مصنوعی: آنها به دنبال کسب منفعت هستند و در ستایش من سخن می‌گویند، اما من در ستایش نمی‌کنم بلکه به دنبال دور کردن ضرر هستم.

آنان پی جلب نفع گویند مدیح

من مدح پی دفع ضرر می گویم

شمارهٔ ۵۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده