ملک‌الشعرا بهار » رباعیات » شمارهٔ ۴۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آمد رمضان و خلق رفتند ز هوش</p></div>
<div class="m2"><p>شد میکده‌ها قفل و زبان‌ها خاموش</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا نشنود الغیاث می‌خواران را</p></div>
<div class="m2"><p>مینای عرق پنبه نهادست به گوش</p></div></div>

دیوان اشعار ملک الشعرای بهار (بر اساس نسخه چاپ ۱۳۴۴) - تصویر ۱۱۴۷

شمارهٔ ۴۱

آمد رمضان و خلق رفتند ز هوش
شد میکده ها قفل و زبان ها خاموش
تا نشنود الغیاث می خواران را
مینای عرق پنبه نهادست به گوش

هوش مصنوعی: در این شعر، با آمدن ماه رمضان، مردم از حالت عادی خارج شده و به عبادت می‌پردازند. میکده‌ها بسته شده و درها به روی می‌نوشیدگان بسته است تا صدای آن‌ها به گوش نرسد و از نوشیدنی‌های الکلی پرهیز کنند. این وضعیت به معنای احترام به ماه رمضان و دوری از انحرافات است.

شمارهٔ ۳۹ - تسلیم و رضا

شمارهٔ ۴۰

هوش مصنوعی: رمضان فرا رسیده و مردم به حالت روحانی و توجه به عبادت افتاده‌اند. در این زمان، میکده‌ها بسته شده و هیچ‌کس درباره نوشیدنی‌ها صحبت نمی‌کند.

آمد رمضان و خلق رفتند ز هوش

شد میکده‌ها قفل و زبان‌ها خاموش

هوش مصنوعی: مردم مست، در برابر فریاد کمک، بی‌توجهی می‌کنند و فقط با نشانه‌ای از نشئگی به دور خود سرگرم هستند.

تا نشنود الغیاث می‌خواران را

مینای عرق پنبه نهادست به گوش

شمارهٔ ۴۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده