ملک‌الشعرا بهار » رباعیات » شمارهٔ ۳۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر مانده و ناتوان و گر خسته و زار</p></div>
<div class="m2"><p>ما وز طلبش دست کشیدن‌، زنهار</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>افتان خیزان رسیم تا منزل دوست</p></div>
<div class="m2"><p>پرسان پرسان رویم تا خیمهٔ یار</p></div></div>

دیوان اشعار ملک الشعرای بهار (بر اساس نسخه چاپ ۱۳۴۴) - تصویر ۱۱۴۷

شمارهٔ ۳۴ - جمع بین ا‌لاضداد

گر مانده و ناتوان و گر خسته و زار
ما وز طلبش دست کشیدن  زنهار
افتان خیزان رسیم تا منزل دوست
پرسان پرسان رویم تا خیمه یار

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به حالتی اشاره می‌کند که ممکن است ناامید و خسته باشد، اما همچنان به دنبال دوست یعنی معشوق می‌گردد. او می‌گوید حتی با وجود ناتوانی و خستگی، مصمم است که به سمت او برود و با پرس‌وجو مسیر را پیدا کند. به نوعی، این اشعار بیانگر عشق و اراده برای رسیدن به معشوق است، هرچند که مسیر دشوار باشد.

شمارهٔ ۳۲ - رباعی

شمارهٔ ۳۳

هوش مصنوعی: اگر ما خسته و ناتوان شده‌ایم و از خواسته‌اش دست بکشیم، بسیار مراقب باشیم.

گر مانده و ناتوان و گر خسته و زار

ما وز طلبش دست کشیدن‌، زنهار

هوش مصنوعی: ما در حالی که نتوانیم ثابت قدم پیش برویم، به سمت منزل دوست می‌رویم و در این راه از دیگران نشانی می‌پرسیم تا به خیمه‌ی یار برسیم.

افتان خیزان رسیم تا منزل دوست

پرسان پرسان رویم تا خیمهٔ یار

شمارهٔ ۳۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها