در نهایت فروتنی در برابر بهار و ارج گزاشتن به ستایشش از آزادی؛ به گمانم مصرع دوم “این است نتیجهٔ خدادادی ماست” بی معناست. چه چیزی نتیجه خدادای ماست؟ نتیجه خدادای یعنی چه؟
شاید و‌فقط شاید اصل این بیت جور دیگری بوده.

پوزش می خواهم که مصرع مورد نظر را دقیق نقل نکردم. مصرع این است؛ “این است نتیجهٔ خدادادی ما”.
البته نقدی که کردم به جای خودش باقی است.