ملک‌الشعرا بهار » مستزادها » رباعی مستزاد

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>پروانه و شمع و گل شبی آشفتند</p></div>
<div class="m2"><p>در طرف چمن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وز جور و جفای دهر با هم گفتند</p></div>
<div class="m2"><p>بسیار سخن</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>شد صبح‌، نه پروانه به جا بود و نه شمع</p></div>
<div class="m2"><p>ناگاه صبا</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>بر گل بوزید و هر دو با هم رفتند</p></div>
<div class="m2"><p>من ماندم و من</p></div></div>

دیوان اشعار ملک الشعرای بهار (بر اساس نسخه چاپ ۱۳۴۴) - تصویر ۱۱۴۵

پروانه و شمع و گل شبی آشفتند
در طرف چمن
وز جور و جفای دهر با هم گفتند
بسیار سخن
شد صبح  نه پروانه به جا بود و نه شمع
ناگاه صبا
بر گل بوزید و هر دو با هم رفتند
من ماندم و من

مناظرهٔ ادبی (در جواب صادق سرمد از ادبای زمان)

رباعی مستزاد

پروانه و شمع و گل شبی آشفتند

وز جور و جفای دهر با هم گفتند

شد صبح‌، نه پروانه به جا بود و نه شمع

بر گل بوزید و هر دو با هم رفتند

رباعی مستزاد

اطلاعات

حاشیه ها