ملک‌الشعرا بهار » مثنویات » شمارهٔ ۵ - در میگساری

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>می مخور ور خوری مدام مخور</p></div>
<div class="m2"><p>جز شب آن هم میان شام مخور</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>عرق ساده به ز کنیاک است</p></div>
<div class="m2"><p>به ز مرفین و جرس و تریاک است</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>چون ز پنجه شدی به سال فزون</p></div>
<div class="m2"><p>بایدت خورد گندمی افیون</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>این من از ده طبیب بشنیدم</p></div>
<div class="m2"><p>خود ازو نیز چیزها دیدم</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>گر تو را نیست حال معده خراب</p></div>
<div class="m2"><p>می‌توان خورد گاهگاه شراب</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>چون به‌دست آیدت شراب کهن</p></div>
<div class="m2"><p>همره شام یک دو جام بزن</p></div></div>

دیوان اشعار ملک الشعرای بهار (بر اساس نسخه چاپ ۱۳۴۴) - تصویر ۸۰۳

شمارهٔ ۶ - جواب بهار به ادیب‌ السلطنهٔ سمعین «عطا»

می مخور ور خوری مدام مخور
جز شب آن هم میان شام مخور
عرق ساده به ز کنیاک است
به ز مرفین و جرس و تریاک است
چون ز پنجه شدی به سال فزون
بایدت خورد گندمی افیون
این من از ده طبیب بشنیدم
خود ازو نیز چیزها دیدم
گر تو را نیست حال معده خراب
می توان خورد گاهگاه شراب
چون به دست آیدت شراب کهن
همره شام یک دو جام بزن

شمارهٔ ۴ - اندرز به جوانان

شمارهٔ ۵ - در میگساری

می مخور ور خوری مدام مخور

جز شب آن هم میان شام مخور

عرق ساده به ز کنیاک است

به ز مرفین و جرس و تریاک است

چون ز پنجه شدی به سال فزون

بایدت خورد گندمی افیون

این من از ده طبیب بشنیدم

گر تو را نیست حال معده خراب

می‌توان خورد گاهگاه شراب

چون به‌دست آیدت شراب کهن

شمارهٔ ۵ - در میگساری

اطلاعات