هوش مصنوعی: شنیدی درباره‌ی کج بودن گردن شتر، و اینکه چگونه از تو به مردم بزرگ آسیب رسیده است؟

هوش مصنوعی: مردم دارای دلیری و شجاعت بودند که فراتر از حد معمول جامعه است.

هوش مصنوعی: قد آنها مانند درختان چنار کهن است و گردنشان مانند برج آهنی است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که به سمت آن‌ها می‌آمد را قبول می‌کردند و هر چیزی که به دستشان می‌رسید را می‌گرفتند.

هوش مصنوعی: قدرت و شجاعت گروهی، آن‌ها را متکبر و مغرور کرده بود.

هوش مصنوعی: آن‌ها به هیچ‌کس توجهی نمی‌کردند و لحظه‌ای از ستم و ظلم دست برنمی‌داشتند.

هوش مصنوعی: وقتی دل آنها پر از ستم و فشار شد، عقل و اندیشه از آن‌ها دور شد.

هوش مصنوعی: او دید که آن‌ها از نظر فایده و سود تهی هستند و همه اقدام‌هایشان خارج از چارچوب عقل و منطق است.

هوش مصنوعی: این شخص به نزد موسی، پسر عمران رفت و از او خواست که از این قوم (قوم او) حق و حقوقش را بستاند.

هوش مصنوعی: بی‌تردید، گروهی از مردم شجاع و دلیر به دست چند یهودی فقیر و ضعیف گرفتار شدند.

هوش مصنوعی: باغبانی که در باغ گل‌ها کار می‌کند، علف‌های هرز را از آنجا خارج می‌کند.

هوش مصنوعی: آن درختی که ثمری ندارد، به وسیله تیشه یا تبر از بین می‌روند.

هوش مصنوعی: علف هرز و درخت نرک در باغ گل نمی‌توانند خودشان را نشان دهند و سر برآورند.

هوش مصنوعی: وقتی که ظلم و ناپاکی حاکم شود، باغبان خوب و سالم، درختان باغ را قطع می‌کند.

هوش مصنوعی: تو هم ای آدم حقیر و مغرور که به قدرت و زور خود تکیه کردی، قدر خود را نمی‌دانی.

هوش مصنوعی: به من چه مربوط است که تو ثروتمند هستی، به ویژگی‌های خوب و نام نیکت توجه کن.

هوش مصنوعی: بدی‌های نفس خود را مشاهده کن، زیرا مردان و زنان به خاطر آن تو را لعنت می‌کنند.

هوش مصنوعی: می‌ترسم که بدی‌های تو باعث شود این سرزمین به ورطه‌ی نابودی بیفتد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که جهل و نادانی یک فرد می‌تواند عواقب منفی و زیان‌آوری برای همه جامعه داشته باشد. اگر فردی نادان باشد، تأثیرات منفی آن می‌تواند بر روی کل شهر و حتی کل جامعه بگذارد، به گونه‌ای که جهل او مانند یک بلای عمومی در بین مردم منتشر می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی پادشاهی نادان باشد، سرنوشت کشور به ویرانی و نابودی می‌انجامد.