هوش مصنوعی: در فروردین امسال، حال و هوای من به اندازه افسردگان بود و ابروهایم در هم پیچیده و گرفته به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: او از ابرهایی به شکل چین در پیشانی‌اش برخوردار بود که سرد، پر از باد، زشت و تاریک به نظر می‌رسیدند.

هوش مصنوعی: مؤمنی از دیگران می‌پرسد چرا در این سال عید به جای شادی و خوشی، با ناراحتی و اندوه همراه شده است.

هوش مصنوعی: در جایی که تاریکی و سرما و اندوه حاکم است، مؤمن دیگری به آن پاسخ می‌دهد.

هوش مصنوعی: بهار به عنوان نماد زندگی و شادی، به نوعی زندانی شده است و در نتیجه بدون ظهور آن، عید نیز خوشایند و نیکو نخواهد بود.

هوش مصنوعی: صبح زود و آخرین روزهای اسفند، صدای دروازه خانه بلند شد.

هوش مصنوعی: باغبان به سرعت به سمت در رفت تا ببیند چه کسی در را می‌زند.

هوش مصنوعی: رفتن و آمدن او باعث شد که جنجالی به پا شود. گفتم به او برو و از او بپرس که چه کاره است.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم این شخص کیست و چه کارهایی انجام می‌دهد.

هوش مصنوعی: او آمد و گفت که با تو کاری دارم، من هم به او گفتم برود، زیرا بیمار است.

هوش مصنوعی: در این وضعیت دشوار، آن کارمند نیز با دو نفر مانند خود که شجاع و بی باک هستند، در حال فعالیت است.

هوش مصنوعی: بدون اجازه وارد شدند و به چه بدی می‌گویند که مهمان بودند!

هوش مصنوعی: من به شدت بیمار و در بستر افتاده‌ام، با زکام و درد کمر دست و پنجه نرم می‌کنم.

هوش مصنوعی: کلفت به باغ آمد و از اتاق تو دنبال تو می‌گردد.

هوش مصنوعی: من واقعا در حالتی بی‌حالت و خسته بودم و درد و غم همیشه با من بود.

هوش مصنوعی: در شب نوروز، وقتی که کیسه پول خالی است، باید تلاش و همت بسیاری داشته باشیم تا خوشحالی و جشن را با کمبودها جبران کنیم.

هوش مصنوعی: بچه‌ها و خدمتکارها همه برهنه هستند و باغبان و پیشخدمت‌ها نیز در همین حال به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: اگر همسرم سکوت کند، به یاد زیبایی‌های گذشته‌اش دل خوش می‌کنم.

هوش مصنوعی: چادر پاره را تعمیر می‌کند و پارچه کهنه را به صورت تازه و زیبا درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: کودکان را چه چیزی ساکت می‌کند؟ آن‌ها به دنبال کفش، پالتو و ژاکت هستند.

هوش مصنوعی: بی‌زبان‌ها هیچ‌گاه نمی‌توانند زبان یکدیگر را درک کنند و تنها چیزهایی چون لباس و نان را می‌شناسند.

هوش مصنوعی: خدمتکار و نوکر از همه بدتر هستند و از دستشان فریاد می‌زنند.

هوش مصنوعی: آن‌ها به طور کامل به دنبال منافع و پاداش‌های خود هستند و در این مسیر تمام توجه‌شان را به آن معطوف کرده‌اند.

هوش مصنوعی: این جمله به معنای این است که بدهی و قسط‌ها به صورت انبوهی جمع شده‌اند و حالا وقت آن است که پرداخت شوند. باید این پرداخت امروز انجام گیرد.

هوش مصنوعی: شیروانی برای ساخت و نگهداری نیاز به مصالح و پایه‌دار دارد، همان‌طور که باغبان برای رشد و پرورش گیاهان نیاز به آب و هزینه دارد. هر چیز برای رشد و بقای خود به مراقبت و منابع خاصی نیاز دارد.

هوش مصنوعی: هرچه که به دست آوردیم، از هر جایی که به دست آمده، همه‌اش خرج شده و هیچ چیز باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: من نه اجازه شروع کاری را دارم و نه می‌توانم از این سرزمین خارج شوم.

هوش مصنوعی: من سال‌ها به عنوان صدایی پر از هیجان و انرژی، نماینده احساسات و گوش‌ها بوده‌ام.

هوش مصنوعی: من نویسنده روزنامه بودم و در کنار افراد فرهیخته و با Wissen نشسته بودم.

هوش مصنوعی: زندگی را در میان مردم گذرانده و حالا با سر بلندی و افتخار به سوی آزادگی و رهایی قدم گذاشته است.

هوش مصنوعی: سال‌های طولانی به مقام و منزلت بالای خود در میان بزرگان و صاحب‌منصبان دست یافته است.

هوش مصنوعی: چهره زیبایی نمایان شده است، درهای مهمانی به روی مهمانان باز است و خادمان در حال خدمت به مهمانان هستند.

هوش مصنوعی: در میان مردم کشور، کسی که خدمت دولتی نکرده، قابل احترام و پذیرش نیست.

هوش مصنوعی: من به خاطر اینکه در گوشه‌ی خانه خاموش نشسته‌ام و در حال بی‌کاری هستم، حس می‌کنم که دارم از بین می‌روم؛ به نوعی مثل یک کتاب‌فروش هستم که سودش به دست نیامده و در انتظار تغییر شرایط است.

هوش مصنوعی: از گنجینه و سرمایه‌ام، کتاب‌هایی را به کتابخانه‌ام بردم.

هوش مصنوعی: در نهایت به شغف فروش و خرید روی آوردم و کارم به تجارت رسید.

هوش مصنوعی: هرچند که در نظر دولت محبوب نیستم، اما در دل مردم عزیز و مورد محبت هستم.

هوش مصنوعی: اما خداوند زمین می‌خواهد که من بی‌نشان و دور از خانه باشم.

هوش مصنوعی: برای جلب توجه و محبت دیگران مجبورم خودم را تغییر دهم و به خواسته‌هایشان پاسخ دهم.

هوش مصنوعی: اما غافل نباش که گردن آزادگان هرگز به دام ظالمان نخواهد افتاد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند به زیر سایهٔ پرنده‌ای بزرگ و عظیم بیاید، حتی اگر آن پرنده خردمند باشد؛ چراکه در این دنیا، چنین موجودی ناپدید می‌شود.

هوش مصنوعی: به هیچ دلیلی از جای خود تکان نخواهم خورد و زیر بار سختی‌ها و مشکلات «رضا» نیز فرار نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: اگر کتابی را در بازار بفروشم، بهتر از این است که قصیده‌ای را در دربار بخوانم.

هوش مصنوعی: با این وضعیت بد و شرم‌آوری که دارم، از دست شخصی مغرور و متکبر در رنج و عذابم.

هوش مصنوعی: این سه نفر ناشناس، صبحگاه به چه کاری مشغول هستند که من باید با آنها برخورد کنم؟

هوش مصنوعی: فکر کردم که این سه بی‌معنی و بی‌قید هستند، چون در شب عید آمده‌اند و در واقع دست‌جمعی هیچ چیز خاصی ندارند.

هوش مصنوعی: اما در هر صورت باید به هر کسی چهار یا پنج ریال پرداخت کرد.

هوش مصنوعی: من به خدایی که منبع و ماجرای من است قسم، حتی پانزده ریال هم در دست ندارم.

هوش مصنوعی: پانصد ریال آماده کردم تا قسط بدهی‌ام را پرداخت کنم.

هوش مصنوعی: گفتم که برای کاهش بدهی‌ام، در ماه آینده وجه آن را پرداخت می‌کنم.

هوش مصنوعی: بعد از مدتی مشخص شد که این افراد هر سه به تأمینات اجتماعی وابسته هستند.

هوش مصنوعی: به خداوندی که انسان را آفریده است، که از او خوبی و بدی، و همچنین نیکی و بدی نشئت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه از وضعیت خودم ناامید و ناخشنود بودم، وقتی از حال و روزم باخبر شدم، شاد و خوشحال شدم.

هوش مصنوعی: اما حال من به شدت تغییر کرد و چشمانش به خاطر سوز و گداز گریه، پر از خون شد.

هوش مصنوعی: کودکان به دور من جمع شدند و مانند پروانه‌هایی که به دور شمع می‌چرخند، دورم گرد آمدند.

هوش مصنوعی: در شب عید، وقتی که مردان و زنان خوشحال هستند، به طرز عجیب و غریبی عیدی به ما دادند.

هوش مصنوعی: تو گفتی که آن گروه برای عزاداری جمع شده‌اند، و این سیل نیز خانه را از مکانش برده و جابجا کرده است.

هوش مصنوعی: به طور خلاصه، سریعاً لباس خود را پوشیدم و به خاطر محبت، کودکان را بوسیدم.

هوش مصنوعی: فراموش کرده‌ام آن ناراحتی‌ها و دیگر یادم نمی‌آید آن افسردگی‌ها.

هوش مصنوعی: وقتی غم جدیدی به دل انسان رخنه می‌کند، غم‌های قدیمی به تدریج فراموش می‌شوند.

هوش مصنوعی: زمانی که مصیبتی تازه به وجود می‌آید، غم و اندوه گذشته دیگر به یاد نمی‌آید.

هوش مصنوعی: وقتی مشکلی پیش می‌آید، غم و اندوه نیز بیشتر می‌شود، اما هنگامی که آن مشکل حل شود، غم و اندوه کاهش می‌یابد.

هوش مصنوعی: کسی که به دنبال حل مشکل خود نباشد و فقط به درد و رنجش فکر کند، در واقع مرده‌ای بیش نیست و نمی‌تواند به زندگی ادامه دهد. برای غلبه بر دردها و چالش‌ها، باید به دنبال راه حل‌ها باشیم.

هوش مصنوعی: به سمت باغ رفتم و از سالن گفتم: حالا من اینجا هستم، چه کار باید کرد؟

هوش مصنوعی: مردی با ریش جوگندمی و چشمانی کوچک و سیاه، که به نوعی لنگ است و در میانه‌ی راه قدم می‌زند.

هوش مصنوعی: خنده‌ای دلنشین و گفتگویی گرم که از قدیم به عنوان خصیصه‌های نیکو و باهوشی شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: زبان او بسیار نرم و ملایم است، مانند پوست افعی، و بیانش هم مانند شکم اژدها گرم و جذاب.

هوش مصنوعی: او گفت بیایید اینجا بررسی کنیم که نوشته‌های شما چه چیزی دارند.

هوش مصنوعی: گفتم اینجا متن‌های زیادی وجود دارد و کاغذی که برای نوشتن استفاده شده، سال‌هاست که در انبار نگهداری می‌شود.

هوش مصنوعی: پرسید آیا کتاب‌های خطی نیز وجود دارد؟ گفتم بله، حتی بیشتر از هر چیز دیگری.

هوش مصنوعی: اما بررسی و تحلیل نوشته‌ای ساده نیست و تنها افرادی که دانش و آگاهی دارند، می‌توانند آن را بخوانند.

هوش مصنوعی: خواندن این کتاب کار هر کسی نیست و فقط برای اهل علم و کتاب‌خوانان قابل انجام است.

هوش مصنوعی: هر چه که در زندگی به شما می‌رسد، باید با آن برخورد کنید و برای هر موقعیتی آماده باشید.

هوش مصنوعی: هر چیز که در انبار بود به بیرون منتقل شد و هر چیزی که پنهان بود، نمایان گشت.

هوش مصنوعی: آن‌ها به سراغ صندوق‌خانه رفتند و در محل خواب نیز نگاهی انداختند.

هوش مصنوعی: از جایی که تاریکی شب آغاز می‌شود تا هر نقطه‌ای که می‌تواند تأثیری بر جای بگذارد، همه جا را افتخار و بزرگی در بر گرفته است.

هوش مصنوعی: این عبارت به تعدادی از مستندات و مدارک حقوقی اشاره دارد که در معاملات و قراردادها مورد استفاده قرار می‌گیرند. این مستندات شامل قبض‌ها، قراردادها، اسناد رسمی و موارد مرتبط با اوراق و مدارک قانونی است. این موارد در تنظیم امور مالی و تجاری اهمیت زیادی دارند.

هوش مصنوعی: همه چیز را به هم ریخت و در یک کیسه جمع کرد.

هوش مصنوعی: جزوه‌های مفصل طبری که به شکل زیبا و مرتب از زحمات کارگری ساخته شده‌اند.

هوش مصنوعی: به دلیل زیاد بودن بار و بار سنگین، او در وضعیت بی‌نظمی و سردرگمی قرار گرفته است، به طوری که نیمی از بارش در کیسه‌اش و نیمی دیگر در جایی دیگر افتاده است.

هوش مصنوعی: بعد از آن، نوبت به بنده رسید و آن مرد لنگ با خنده صحبت کرد.

هوش مصنوعی: دو دقیقه بیشتر زمان نمی‌برد و خیلی هم طولانی نیست، پس چه اشکالی دارد اگر کمی صبر کنی و قدمی به جلو برداری؟

هوش مصنوعی: با شما صحبت مختصری دارم که نیاز به توجه و همکاری شما دارد.

هوش مصنوعی: من از قبل می‌دانستم که او چه کارهای خوبی انجام داده و چقدر برای این کارها آماده و شایسته است.

هوش مصنوعی: من لباس گرم و راحتی به تن کردم و دوباره بچه‌ها را در آغوش گرفتم و بوسیدم.

هوش مصنوعی: آتش‌سوزی عظیمی به‌وجود آمد که دل‌های سخت و سنگین را نیز سوزاند و احساسات همه را تحت تاثیر قرار داد.

هوش مصنوعی: می‌گوید که از اندوه و ناراحتی تصمیم گرفتم توبه کنم، حتی به یاد جد خودم که توبه کردم.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه به خاطر سفتی لباسش لرزه می‌افتاد، به نظرم این فقط یک نوع تظاهر بود.

هوش مصنوعی: این افراد دلشان بسیار سرد و بی رحم است و به این وضعیت عادت کرده‌اند.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه به اندازه کافی از این اتفاقات دیده‌اند یا از همکارانشان شنیده‌اند، دیگر نسبت به آنها بی‌تفاوت شده‌اند.

هوش مصنوعی: حس آن‌ها به شدت بی‌روح و سرد شده، مانند دلی که قصاب بعد از کشتن گوسفند دارد.

هوش مصنوعی: شرافت انسان به خاطر حسی است که او نسبت به احساسات و حالات دیگران دارد و همین موجب تمایز او از حیوانات می‌شود. این حس رقت و تأثیرپذیری در انسان وجود دارد که او را از دیگر جانداران متمایز می‌سازد.

هوش مصنوعی: افرادی که قلب‌شان سخت و بی‌رحم شده، به دنیای بی‌جان و بی‌احساس پیوند خورده‌اند.

هوش مصنوعی: در نهایت، دو بسته کاغذ که هر کدام مانند یک بادکنک ورم کرده‌اند.

هوش مصنوعی: من و آن سه نفر از در خارج شدیم، اما در خانه تنها همسر بدون همسر باقی ماند.

هوش مصنوعی: در آن لحظه‌ای که هنوز وقتش نرسیده بود، به کوچه‌ای رفتم و با کسی که به دنبالم بود، رو در رو شدم.

هوش مصنوعی: یک قبض پانصد ریالی به جلو آورد و ضرباتی به قلب ریشی وارد کرد.

هوش مصنوعی: باید چه کنم؟ در انتهای ماه است و پرداخت آن الزامی است.

هوش مصنوعی: ما سهم خود را پرداخت کردیم و با جماعت خوش‌سیرت، سر به سوی زندان نهادیم.