ملک‌الشعرا بهار » منظومه‌ها » ارمغان بهار » فقرۀ ۴۴

<div class="n" id="bn1"><p>چند توانت بود مردم (را) به زبان میازار.</p></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>همی تا توانی سخن نرم دار</p></div>
<div class="m2"><p>دل مردمان با سخن گرم دار</p></div></div>

فقرۀ ۴۵‌

چند توانت بود مردم را به زبان میازار
همی تا توانی سخن نرم دار
دل مردمان با سخن گرم دار

هوش مصنوعی: این ابیات به این معناست که هرگاه قادر هستی، مردم را با زبان خود آزرده نکن. تا جایی که می‌توانی، با نرمی صحبت کن و دل دیگران را با کلام محبت‌آمیز خود گرم نگه‌دار.

فقرۀ ۴۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>همی تا توانی سخن نرم دار</p></div>
<div class="m2"><p>دل مردمان با سخن گرم دار</p></div></div>

همی تا توانی سخن نرم دار
دل مردمان با سخن گرم دار

فقرۀ ۴۴

هوش مصنوعی: توانایی تو این است که مردم را با زبان خود آزرده نسازی.

چند توانت بود مردم (را) به زبان میازار.

هوش مصنوعی: هر قدر می‌توانی، با محبت و نرمی سخن بگو و دل‌های مردم را با کلام گرم و دلنشین خود شاد کن.

همی تا توانی سخن نرم دار

دل مردمان با سخن گرم دار

فقرۀ ۴۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده