هوش مصنوعی: جز چهره تو، هیچ چیز دیگری ارزش عشق و محبت را ندارد؛ شراب ناب، آتشی را روشن می‌کند که از آب پدید آمده است و فقط تو می‌توانی این شعله را به جان بیاوری.

هوش مصنوعی: رنگ سرخ چهره‌ات با نقره‌ای بودن چهره‌ات در هم آمیخته است و زیبایی چشمانت مرا به یاد جیوه می‌اندازد.

هوش مصنوعی: اگر سیمابی بر چهره کسی بارد، تعجبی ندارد، چون سیماب به طلا علاقه‌مند است و به راحتی جذب آن می‌شود.

هوش مصنوعی: دو چشم و پیشانی تو در آن موهای پیچیده چه صفایی دارد؟ گویی که دو گل نرگس تازه شکفته در شب روشن مهتاب هستند.

هوش مصنوعی: وقتی تو به من بوسه‌ای می‌دی، مثل این است که یک پرنده که در حال مرگ است، قاتلش به او آب می‌دهد.

هوش مصنوعی: از غم‌های شبانه‌ام چه بگویم؟ خواب ممکن است بر من غلبه کند، اما آیا شب می‌داند که چشمان بی‌خواب چه احساساتی دارند؟

هوش مصنوعی: من خود را به دامن تو می‌آویزم، تا مردم بگویند که مانند شاخه‌ای از گیاه پیچک به سرو متصل شده‌ام.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زخم‌ها و دردهای دل به حسرت تبدیل نشده و فرصت برای کمک به دوستان وجود دارد، باید با دل‌جویی از آن‌ها حمایت کنیم. همچنین هرگاه که چیزی در دسترس داریم، باید به کمک نیازمندان بشتابیم.

هوش مصنوعی: نگرانی وجود دارد که شعله‌های عشق و دلتنگی‌اش به جان آدم‌ها آسیب برساند و بر دل دوستانش زخم بزند.

هوش مصنوعی: اگر لب‌های تو از رنگ سبز خطی بگذرد، طعم خوش عناب نیز بی‌مزه خواهد شد. این نشان‌دهنده تأثیر خاصیت سبز عناب است.