هوش مصنوعی: من کسی هستم که به خاطر عشق، چهره‌های زیبا و دلربا دچار پیری و کهنگی شده‌ام و نمی‌دانم چه بر سر عشق و احساساتم آمده است.

هوش مصنوعی: هرکس که به عشق معشوقان دلبسته شود، جای شگفتی نیست که دچار شکست و سالخوردگی گردد.

هوش مصنوعی: بدن من از شدت رنج و درد به حالتی درآمده است که اگر آن را ببینی، تصور می‌کنی که خود از رنج و آلام ساخته شده است.

هوش مصنوعی: عشق من به قدری عمیق است که هیچ چیز نمی‌تواند به دشمنی و شرارت آسیب برساند. دنیا به خاطر وجود چنین شرارت‌ها و اهریمن‌ها به شدت تیره و تار شده است.

هوش مصنوعی: چون آهن داغی که در آتش ذوب می‌شود، دل من نیز از عشق یار به شدت در حال ذوب شدن است؛ زیرا در قلب او نیز احساسی قوی و محکم مانند آهن وجود دارد.

هوش مصنوعی: هرگاه که عشق را در دل پرورش دادم، بدنم آسیب دید، و به همین دلیل، اگر کسی به عشق ورزیدن بپردازد، آن هم به نوعی بر انسان تأثیر می‌گذارد و موجب کاستی‌هایی در او می‌شود.

هوش مصنوعی: از زمانی که عشق به من آسیب رسانده، اشک‌هایم را بر دامنم می‌ریزم.

هوش مصنوعی: دل من از آزار محبوب و درد جدایی رنج می‌کشد و بدنم از گذر روزهای دی و بهمن پژمرده و خسته شده است.

هوش مصنوعی: هر چند درباره عشق با کسی صحبت نمی‌کنم، اما آتش عشق درونم به وضوح از طریق کلمات و احساساتی که منتقل می‌کنم، نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: هوا و فضای یارم به گونه‌ای با وجودم درهم آمیخته که همانند رنگ و بویی است که در گل‌های نرگس و لادن نهفته است.

هوش مصنوعی: من از عشق به حالتی رسیدم که مانند تأثیری است که آتش بر چوب می‌گذارد. به من نگاه نکن، چون همه‌ی آنچه هست، خود عشق است؛ اینکه ببینی من.