هوش مصنوعی: زمانی که ستاره‌ها در آسمان تاریک به جنب و جوش می‌آیند، مرغ‌های کوچک به حمله به وجود من می‌پردازند و مانند لشکری آماده می‌شوند.

هوش مصنوعی: از دو و سه می‌گذاریم و بیست بیست فریاد می‌زنیم، مانند شترانی که به سمت آبشخور حرکت می‌کنند.

هوش مصنوعی: اه، چه دردهایی که در دلم می‌اندازند! آه، چه رنج‌هایی که بر سرم می‌آورند!

هوش مصنوعی: این جمله به توصیف حالتی می‌پردازد که فردی به‌طور کامل در حال فعالیت و تحرک است؛ از سر تا پا و از هر بخشی از بدنش، حرکتی انجام می‌دهد و در حال تجربه یا ابراز هیجان است. این حال می‌تواند شامل جنبش، بازی یا نمایش احساسات و تفریح باشد.

هوش مصنوعی: چون جریان خون در رگ‌ها به سرعت و چابکی دارد، بدون این‌که نیازی به توصیهٔ پزشک باشد، برای برداشتن زخم من، چاقوهایی تیز و آماده به کار می‌آورند.

هوش مصنوعی: من بر بستر خود دراز کشیده‌ام و تو می‌دانی که حال من چگونه است، همانند زمانی که یک قبیله به یک بستر هجوم می‌برد.

هوش مصنوعی: افرادی که از هم دور شده‌اند، مانند دزدان که از یک طرف جدا می‌شوند، دوباره به هم نزدیک شده و یکدیگر را می‌یابند.

هوش مصنوعی: اگر در آستین راست به دنبال آن‌ها باشم، سریع به دستم می‌آیند و اگر از آستین چپ بیرون بیایند، دوباره خود را نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: زیبا و با افتخار به سمت من می‌آیند، گویی که از میان گروهی مخالف به سوی من می‌رسند.

هوش مصنوعی: در کشوری که بیگانه‌ها جایی ندارند، دشمنان و موانع بر سر راه کسانی که می‌خواهند به آن کشور بروند وجود دارد.

هوش مصنوعی: به آرامی و به طور مخفیانه وارد شوند و بدون اینکه خود را آشکار کنند، بدون خجالت به سراغ دیوار و درب بروند.

هوش مصنوعی: شاید وقتی سوارکاران غزنوی با نیزه‌های خود به دروازه‌ی کالنجر حمله کنند.

هوش مصنوعی: بعضی از افراد قزاق در حالتی مستانه و شاداب به معسکر رومی‌ها حمله می‌کنند.

هوش مصنوعی: من در خوابم و چشمم به خواب رفته، خیالم نیز از سرم دور شده است. از آنچه این پرندگان به من تحمیل می‌کنند، به شدت مضطربم.

هوش مصنوعی: وقتی که کار سخت و دشواری پیش می‌آید، از جای خوب و راحت خودم حرکت می‌کنم و می‌گویم که چراغی در مجالس و محافل من بیاورند تا روشنایی ببخشد.

هوش مصنوعی: آن نااهلان وقتی چراغ را دیدند و جنبش من را مشاهده کردند، خاموش شدند و به حجاب رفتند.

هوش مصنوعی: وقتی که لباس بپوشم، به گمانم با مردم بی‌احترامی می‌کنند و آن‌ها را از زیر قمیص به سمت سنگر می‌آورند.

هوش مصنوعی: من هم مانند مردان از جا بیرون می‌آورم‌، یا اگر مانند زنان از ترس به سر درختان پناه ببرند.

هوش مصنوعی: انتقام من، هرچند که آنها سعی کنند از چنگ من فرار کنند، سرانجام آنها را به دام خواهد انداخت. حتی اگر مانند پرندگان بال و پر داشته باشند، نمی‌توانند از دست من بگریزند.

هوش مصنوعی: این شعر به بیان عواطف و احساسات انسانی می‌پردازد. شاعر از زیبایی‌ها و تجارب زندگی می‌گوید و از عشق و ارتباطات عمیق بین افراد سخن به میان می‌آورد. او به جزییات لحظات شیرین و تلخ اشاره می‌کند و این که چگونه این لحظات به تشکیل هویت و روحیه انسان کمک می‌کنند. در نهایت، شعر نشان‌دهندهٔ تمایل به درک عمیق‌تر زندگی و ارتباطات انسانی است.

هوش مصنوعی: من از این نوع دشمنان زیاد دارم که به خاطر کینه و حسادت، هر لحظه برای من غم و ناراحتی جدیدی به ارمغان می‌آورند.

هوش مصنوعی: گاهی دوست و یا یار من به کمک بیگانه‌ها در می‌آید و به من همچون تهمت‌های فراوانی که در سر راه من قرار داده‌اند، حمله می‌کند.

هوش مصنوعی: گاهی دوستان کسانی که از نعمت‌ها بهره‌مند می‌شوند، به ما می‌پیوندند و در برخی مواقع دچار آشوب و فتنه می‌شویم. همچنین در باره برخی افراد نیز اتهام کفر می‌زنند.

هوش مصنوعی: گاهی بدون دلیل و به شکلی ناعادلانه، مرا از طرف باختر گرفته و به سمت خاور می‌برند.

هوش مصنوعی: گاهی بدون دلیل مرا به بجنورد می‌برند و به خاطر خواهش‌هایم به من مسخره می‌کنند.

هوش مصنوعی: در این جمله اشاره به تغییرات و تحولات درونی فردی است که به گونه‌ای تأثیرات عمیق بر روی او گذاشته و به نوعی ارتباط با والدینش دارد. این فرد در حال تجربه نوعی دگرگونی است که بر زندگی و روابطش تأثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: من نیز با روش بیان قوی، بر دل‌هایشان تأثیر می‌گذارم، هرچند که خودم از آتش و سختی رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: من به قدری مهارت دارم که می‌توانم بدنشان را با نوک قلمم بسازم، هرچند که آنها در مقایسه با قلم من مانند خنجری خطرناک به نظر بیایند.

هوش مصنوعی: به تدریج همه آن‌ها را از گوشه و کنار بیرون می‌آورم، هرچند که به دو جسم پناه داده باشند.

هوش مصنوعی: اگر من از بزرگی فرود آیم و به ذلت بیفتم، آنها فردا در روز قیامت سرشان را به زیر می‌اندازند و مردم را به صف جمع می‌کنند.