هوش مصنوعی: آه از این مکان بد و این خیابان پر از خطر، این مقام‌داران بی‌مهارت و این مالکان نادان.

هوش مصنوعی: شهری پر سر و صدا و شلوغ، اما در باطنش مثل زباله‌دان می‌ماند. درون آن، افعی‌ای پنهان است که در دل سبدی از کفچه‌ فشرده قرار دارد.

هوش مصنوعی: گروهی به طبیعت و فطرت خود تکیه کرده‌اند، نه بر محمد (پیامبر اسلام) و نه بر مزدک (متفکر ایرانی). حال آنها چه نسبتی با پیروان زرتشت دارند که خود را از خون و رنگ و نژاد تعریف می‌کنند؟

هوش مصنوعی: دانایان گفتند که ماه، از ماه به وجود می‌آید، همانطور که انسان‌ها از یکدیگر به کارهای خوب می‌پردازند و از کشوری که دارای ویژگی‌های خوب نیست، کارها نیز بد خواهند بود.

هوش مصنوعی: کیمیاگری و جست‌وجو برای چیزهای ارزشمند در دنیایی پر از خشم و انتقام، ممکن نیست. در این دنیای تلخ و عاری از شیرینی، هیچ چیزی از نعمت و خوشی وجود ندارد و چاه‌ها به جای آب زلال، پر از ناخالصی‌ها هستند.

هوش مصنوعی: در زیر لباس خود، شیطان پنهان شده و در واقع این بدن زنده، به نوعی به دیو تعلق دارد. این دیو هرگز نمی‌میرد.

هوش مصنوعی: هر صاحب‌منصبی که فقط برای آزمایش به میدان آمده، مانند شتر مست می‌ماند که بر دیگران بی‌احترامی می‌کند و آنها را به شدت تحقیر می‌کند.

هوش مصنوعی: مردم را به شدت سانسور کردند تا هیچ‌کس از رازهایشان مطلع نشود، مانند شب‌روها که در پنهان کمین می‌کنند و در تاریکی خود را به دور از چشم‌ها پنهان می‌سازند.

هوش مصنوعی: هر یک از آنها با دامن زدن به مشکلات وطن، مثل شخصی قهرمان در حال غارت هستند و از دسترنج و تلاش دیگران بهره‌برداری می‌کنند.

هوش مصنوعی: در دل‌های تاریکشان هیولایی وجود دارد، در ذهنشان شیطانی پرسه می‌زند، زیر لباسشان موجودی خبیث نهفته است و در وجودشان شیطانی دنبال فرصت است.

هوش مصنوعی: هر کسی که به خودبزرگ‌بینی و غرور دچار شده، مانند یک ستاره در آسمان، در تاریکی است و از روی کبر مانند یک خرس بزرگ در جایگاه خود نشسته است.

هوش مصنوعی: دل آنها که مانند قیر سیاه و تلخ شده، هیچ نصیحتی را نمی‌پذیرد و از زخم‌های زهرآلودشان، هزار نصیحت خسته و ناامید شده است.

هوش مصنوعی: مردم از این گروه گرفتار و نیازمند دور شدند، آنها که در مقابل غضب خدا و خشم یزدان قرار دارند.

هوش مصنوعی: در میان مردم رادمردی بی‌خبر از خود و نشان وجود ندارد. او مانند پرنده‌ای که خونش ریخته شده است، در دست کسی قرار دارد و از سوی افرادی که به دیگران آسیب می‌زنند رنج می‌کشد. جوانمردان این وضعیت را نمی‌پذیرند و به آن اعتراض دارند.

هوش مصنوعی: او تصمیم می‌گیرد که با قدرت و اراده، مشکلات و دردها را درمان کند و به رغم مشکلات و بی‌مهری‌ها، به بزرگی و مردانگی دست یابد.

هوش مصنوعی: کیست آن مسیحِ پاک‌روح که این سخن را بر زبان می‌آورد: بر کسی که خودت نمی‌پسندید، نپسند.

هوش مصنوعی: دردی که از بی‌تابی به وجود آمده، مانند آتش به جانم می‌زند و پرده‌هایی که به یاد تو برافراشته‌ام، سوخته و نابود می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که ظلم و خشم و کینه و شورش به وجود بیاید، بی‌شک در دی‌ماه اتفاقاتی رخ می‌دهد. در تیرماه نیز آثاری از این ناآرامی‌ها مشاهده می‌شود.

هوش مصنوعی: من از شورش و طغیان به دنیا آمده‌ام و با پیری و شاعری خود نیز در جستجوی شورش و نافرمانی هستم. آیا این وضعیت مناسب و شایسته‌ای است؟

هوش مصنوعی: در ری ماندم و به خاطر شرایط سخت زندگی، از سال سی تا سال چهل در وضعیت دشواری به سر بردم. از آن زمان که یازده ساله بودم، درد و رنج زیادی را در دل احساس کردم، به طوری که احساس کردم مثل خونریزی از درون است و این وضعیت مرا عمیقاً تحت تأثیر قرار داده بود.

هوش مصنوعی: در دور از خراسان، به شهر ری رفتم و در تنهایی زندگی می‌کنم. مانند مویان (مویان = هنرمندان) که نغمه می‌زنند و به یاد باربد (باربد = شاعر و موسیقیدان مشهور) در سوگ می‌نالعند.

هوش مصنوعی: من از یاد زشگ و عنبران در صحرای طوس و طابران، بار سنگینی از درد و رنج را در دل خود احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: در این متن به یک منطقه خاص اشاره شده که آب‌وهوای آن از قلهک و طج‌رشت گرفته شده است و به سمت نوغان جاری می‌شود. در آنجا، زیبایی و شکوه طبیعت به وضوح قابل مشاهده است و زندگی شاهانه‌ای در آن منطقه وجود دارد. در میان این زیبایی‌ها، نام‌هایی چون ده مایان و کنک و ترغبد به چشم می‌خورد، که نشان از قدردانی و احترام به سرزمین و طبیعت دارد.

هوش مصنوعی: در مناطق گرمسیر، در زمین‌های حاصلخیز و آبی، آب و هوای مختلفی وجود دارد. در کاخ‌ها و باغ‌ها نیز شرایط به گونه‌ای است که می‌توان زندگی و آسایش را تجربه کرد.

هوش مصنوعی: شاید روح پاک و بلند نظر آن استاد دانا بتواند این راز پنهان را به خوبی بیان کند.

هوش مصنوعی: الماس رومی از پولاد هندی برتر است و وقتی که بر روی کاغذ نوشته می‌شود، به خوبی مشخص می‌شود. در اینجا اشاره به این است که برخی چیزها به رغم قوت و سختی، زیبایی و ارزش بیشتری دارند که در نهایت می‌تواند نمایان شود.

هوش مصنوعی: سال‌ها و ماه‌ها گذشت در حسرت من، تا اینکه بتوانم شعری بگویم که به خوبی با دیگر ابیات هماهنگ باشد.

هوش مصنوعی: چه کسی را به یک برابری می‌سنجد با صد تا؟ اگر چه یک نفر باشد، اما از نظر مقام و اهمیت، هم‌پایه و هم‌سطح با صد نفر است.

هوش مصنوعی: من در مورد ظن و گمان خود اشتباه کردم و در واقع در وجودم نقص و کمبودهایی احساس می‌کنم که از شرم و خجالت، در برابر چهره‌ی خرد و دانایی نتوانستم خود را حفظ کنم.

هوش مصنوعی: ای آقای من، مانند آصف که از علم و حکمت سرشار است، دل تو نیز باید پر از دانایی باشد. هرچند که تو فرزند داوود پیامبر هستی، به زودی از موجودات شر و پلید خسته و آزرده خواهی شد.

هوش مصنوعی: نگران نباش اگر دشمنان به تظاهر به تو ایراد بگیرند، زیرا فرقی ندارد که بی‌دینان بر اظهارات حقیقی و روشن تو اشکال بگیرند.

هوش مصنوعی: در روزگار یکهزار و سیصد و چهار، در آخرین روزهای اسفند، به رغم دشمنان، به دنبال شعر تو هستم.