هوش مصنوعی: کسی نیست که از من فرمانبرداری کند و پیامی به آن مرد جوان برساند. طبع و روحیه‌ام بسیار بلند و بزرگ است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که باید مدتی دوباره به خداوند توجه کنیم و بترسیم از اینکه اگر کسی در روز قیامت ما را در محضر خدا مورد قضاوت قرار دهد.

هوش مصنوعی: تو، که مدت‌هاست به خاطر اشتباهاتت، ارزش بسیار زیاد و خوبی که از نیاکانت به تو رسیده را از دست داده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر به تو بگویم که نام سخن از تو بر زبان‌ها افتاده، باور کن که این فقط یک شایعه است، چون یک آدم ناشی مانند شلغم‌فروش مشکی را به مغازه‌اش می‌برد.

هوش مصنوعی: اگر تو و امثال تو (که به خود می‌بالید) به خاطر خرد و دانایی‌تان فخر می‌فروشید، پس بعد از این به سادگی از هر سو به دامان من مراجعه کنید.

هوش مصنوعی: کسی که از جهل خود آگاه نیست و نمی‌داند در چه خطری قرار دارد، حتی اگر به راه پیامبر اسلام و قرآن برود، باز هم به بی‌راهه می‌رود.

هوش مصنوعی: هر کسی که بن‌سعد را بیشتر از سلمان مورد توجه قرار دهد، من او را کافر می‌دانم حتی اگر خودش را مسلمان قلمداد کند.

هوش مصنوعی: آن که نتواند اصل ارزش خرد را از بزرگ تشخیص دهد، مانند کسی است که فقط با ذکر نام بزرگان می‌خواهد خود را بزرگ جلوه دهد.

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر نداشتن علم و دانش نمی‌تواند شعر بگوید، پس چرا باید از نثر استفاده کند؟ او به همین خاطر، به اشتباه عیب‌های دیگران را به زبان می‌آورد.

هوش مصنوعی: از آنجا که من تو را ستایش نمی‌کنم، آیا ممکن است تو به خاطر این موضوع از من ناراحت شوی؟ آیا کسی را که هدیه‌ای از سوی خدا دارد، می‌توان به شیطان نزدیک کرد؟

هوش مصنوعی: به خاطر نادانی، گفتید که بهار نمی‌تواند شعر بگوید و این حرف‌ها را به کس و ناکس منتقل کردید.

هوش مصنوعی: بهتر است که کسی زبانش را برای گفت‌وگو باز نکند اگر نتواند حرفش را به خوبی تمام کند.

هوش مصنوعی: من به خاطر دیگر شاعران، اشعاری را که شایسته‌اند می‌نویسم، اگرچه از ظاهری نامناسب و بویی ناخوشایند برخوردارند.

هوش مصنوعی: کسی که تو از او سخن می‌گویی، در واقع کیست؟ که هیچ‌کس نام او را در میان دیگران نمی‌برد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس را نمی‌توان به شعر آموزش داد، مگر آن که اول از جهل رهایی یابد و پدرش او را به مدرسه بفرستد.

هوش مصنوعی: هر کس که سخن می‌گوید، لزوماً فرزانه و صاحب نظر نیست و هر کسی هم که به سمت دریا می‌رود، به معنای این نیست که به دنبال گوهر و ارزشمند است.

هوش مصنوعی: در سرزمین ادب و شعر، کمبود شاعران احساس نمی‌شود، زیرا حتی در روزهای پرتنش، افرادی غیرمتعارف نیز حاضرند که پرچم حاکمیت را به دوش بکشند.

هوش مصنوعی: این حرف اشتباه است که او شعری برای من بفرستد. همچنین اشتباه است که کسی بخواهد قطره‌ای آب را به عمان ببرد.

هوش مصنوعی: این گروه چه کسانی هستند و سخنانشان چیست که مردی در جمع اهل سخن، نامی از آن‌ها نمی‌آورد؟

هوش مصنوعی: کیست که از میان این افراد برای من شعری ارسال کند؟ و کیست که شمع و چراغی از زیبایی ماه تابان به همراه داشته باشد؟

هوش مصنوعی: دانش من مانند خرمنی بزرگ است و دیگران که خوشه‌چین هستند، نمی‌توانند چیزی از این خرمن به عنوان هدیه برای کسی ببرند.

هوش مصنوعی: ذره‌ای از نور خورشید را برای افراد نادان می‌گذارد، مانند اینکه یک قطره‌ به عمق دریا بچه‌ای نادان را می‌برد.

هوش مصنوعی: خوی من به شاعران این امکان را می‌دهد که از زبانم شعر بگیرند، ولی اگر کسی بخواهد این شعر را به بدخشان ببرد، چیزی از من کم نخواهد شد.

هوش مصنوعی: خوشی و نعمتم از میان این مردم مشخص می‌شود، زیرا اگر زندگی آسان و بی‌دغدغه بود، کسی توجهی به سختی‌هایی که تحمل کرده‌ام نمی‌کرد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند فضل و بزرگی من را از این حرف‌های بی‌مورد و عوام فریبی که دیوان و جادوگران می‌گویند، برباید. کجا کسی توانسته مانند سلیمان بر این دنیا سلطنت کند؟

هوش مصنوعی: پس از صبر و شکیبایی، حالا من به گونه‌ای از طبیعیتم توانسته‌ام شیوه‌ی زیبا و دلنشینی در نظم و نثر ایجاد کنم.

هوش مصنوعی: سالی که به آن می‌گذرد، از نظرم سالی است که در آن آهنگ‌های نو و تازه‌ای به وجود آمده است، در حالی که افراد سالخورده نیز تحت تأثیر آن قرار گرفته و در تلاشند تا به یادگیری و پذیرش این تغییرات بپردازند.

هوش مصنوعی: هر کسی که بی‌فکر و نادان صحبت کند، باید حالا ادعای خود را به جمع مردم با دلیل و برهان ثابت کند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم او را به اندازه‌ای خسته و ناتوان کنم که همیشه نیاز به دارو و درمان برای خود داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگرچه از موقعیت و عظمت او فاصله بگیرم، اما هرگز نمی‌توانم از دامن محبتش جدا شوم.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به این موضوع اشاره دارد که انتقادها و هجوه‌ای که به او می‌شود، مانند تیر رنجی است که به او می‌زنند. او از خصم (دشمن) می‌پرسد چه فایده‌ای دارد اگر او تن به زحمت و سختی بدهد و همچنان در مقابل هجمه‌ها و انتقادات بایستد. به طور کلی، مفهوم این بیت به مقاومت در برابر دشمنی‌ها و تلاش برای نادیده گرفتن زخم‌ها و دشواری‌ها مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: می‌خواهم روزی را نشان دهم که او از نیمه‌شب در طوس به سوی اصفهان حرکت کرد و چهره‌اش را توصیف کنم.

هوش مصنوعی: اگر کسی داستان ما را به میرحسین خراسان ببرد، قضاوت ما و او دوباره روشن خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر ستاره‌های درخشان آسمان به هم بزنند، چهره‌ای از بزرگی و شکوه پدیدار خواهد شد.

هوش مصنوعی: وقتی نیزه همچون موی بر تن شیر خشمگین رشد کند، اگر او خشمگین شود، می‌تواند به نیستانی راه پیدا کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که این دنیا وجود دارد، بادی شاد و خوش در آن خواهد بود، به شرطی که انسان‌ها از جان و دل به اطاعت و پیروی از دستورات الهی بپردازند.

هوش مصنوعی: گفتم مانند شمع بدرخشید که چه کسی می‌تواند پیام من را به شهر شروان برساند؟