هوش مصنوعی: ای ثابت و استوار، تو از حال من آگاه نیستی، ای جان من، تو حتی از وضعیت جسمی من هم خبر نداری.

هوش مصنوعی: ای دوست، تو از وضعیتی که در آن گرفتار دشمانم شده‌ام، بی‌خبری.

هوش مصنوعی: ای گل، بهار زیبایت در حال حاضر تحت تأثیر سردی‌های زمستان دی و بهمن قرار گرفته و تو از این وضعیت بی‌خبری.

هوش مصنوعی: تو همانند بت و محبوب من هستی، اما نمی‌دانی که من چه اندازه نسبت به تو وابسته و دل‌باخته‌ام.

هوش مصنوعی: به همین دلیل از درد و رنجی که دلم را تاریک کرده، ای ستاره روشن، خبر نداری.

هوش مصنوعی: از این اشک که به خاطر دوری تو ریخته شده و از دامن من جاری شده، تو خبر نداری.

هوش مصنوعی: از این بدن که با تحمل دردها و زحمت‌های زیاد به وجود آمده، آگاه نیستی.

هوش مصنوعی: این شخصی که با هزاران درد و مشکلات دست و پنجه نرم کرده، تو هیچ اطلاعی از حال و روز او نداری.

هوش مصنوعی: از این دل که غم‌های زیادی بر دوش دارد، تو خبر نداری و نمی‌دانی چه بار سنگینی را تحمل می‌کند.

هوش مصنوعی: از آن نعمت‌ها و زیبایی‌هایی که از باغ خوشبختی به مکان‌های دشوار و سخت افتاده، تو هیچ خبری نداری.

هوش مصنوعی: تو از این پرنده‌ای که از باغ گل‌ها دور و وحشت‌زده شده، بی‌خبر هستی.

هوش مصنوعی: از بی‌گناهی او خبر نداری چون حوادث دشوار او را آزرده و به مقام‌های 높은 نرسانده‌اند.

هوش مصنوعی: بدن تو همچون رشته‌ای است و دل احساساتی تو مانند چشمه‌ای است که در آن اشک‌ها جاری می‌شوند، اما تو از این احوالات بی‌خبری.

هوش مصنوعی: این شاعر بی‌چاره که شاهش را از خانه و دیار خود دور کرده، تو از حال او خبرنویی.

هوش مصنوعی: از زبان دل می‌گوید که در گوشه‌ای از اصفهان، به آرامش و نشیمنی رسیده‌ام که تو از حال من بی‌اطلاع هستی.

هوش مصنوعی: از دانه‌ای که در آسیاب زمان خرد شده، یک دانه ارزن هم خبر نداری.

هوش مصنوعی: در مصیبت و درد دست و پا می‌زنم همچون بیژن که در چاه گرفتار شده است، ای پهلوان تهمتن، آیا از حال من خبر نداری؟

هوش مصنوعی: پیامی نیست که به شاه بگوید عهد و پیمان را فراموش کرده‌ای و از حال بیژن اطلاعی نداری.

هوش مصنوعی: 今我是在伊斯法罕，和一群孩子和女人在一起，你却不知道。

هوش مصنوعی: من آزاد هستم، اما درگیر زندگی‌ای هستم که نمی‌دانی هر روز چقدر برایم اهمیت دارد.

هوش مصنوعی: من از گذشته‌ات آگاهی ندارم و تو هم از گذشته‌ام خبر نداری.

هوش مصنوعی: خوشحالم که از ناملایمات و سختی‌های زمانه چیزی نمی‌دانی.

هوش مصنوعی: انسان عاقل و با درک امروزی در دنیای پرآشوب و تغییرات مداوم، باید به دانایی و آگاهی دست یابد؛ چرا که از جادوی زندگی و واقعیت‌های آن بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: چرخ گردون به دیوانگی خود ادامه می‌دهد و تو از احوال این موجود حقیر بی‌خبری.

هوش مصنوعی: خلاصه‌ای از دل‌تنگی و غم کسی که این شعر خوب و محکم را نوشته، در دل تو وجود دارد و تو از آن بی‌خبری.