هوش مصنوعی: اگر در اصفهان سرآمد و برتری وجود نداشت، اصفهان به نیمه‌ی جهان تبدیل نمی‌شد.

هوش مصنوعی: اگر زبان گویا در دهان ادب وجود نداشت، دیگر زبان و گفتار به معنای واقعی خود نبود.

هوش مصنوعی: اگر صحبت‌های زیبا و شیوای او نبود، هرگز نمی‌توانستی به خوبی مفاهیم عمیق را بیان کنی.

هوش مصنوعی: اگر منبر او نبود، از آسمان‌ها نمی‌توانستی به اوج برسی.

هوش مصنوعی: اگر در مجلس او عقل ستوده نمی‌شد، روز امتحان نیز نمره‌ات خوب نمی‌بود.

هوش مصنوعی: به یاد دیدار با کسی که مقام والایی دارد، فکر می‌کنم؛ وگرنه هدف من رفتن به اصفهان نبود.

هوش مصنوعی: شهرکی در اصفهان بود که بدون مردان می‌ماند و اگر مردی در آنجا نبود، حیات و زندگی‌اش مختل می‌شد.

هوش مصنوعی: اگر خرد تو فاسد شده باشد، به خاطر این است که از شاگردان آن جوان نبوده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر صدای لطیف او نبود، اهل دل هرگز غذایی برای جان خود پیدا نمی‌کردند.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی و لطف او ستایش نمی‌شد، نمای او هرگز نشان داده نمی‌شد.

هوش مصنوعی: بدون وجود بلبل و گل، باغی وجود نداشت.

هوش مصنوعی: اگر خودخواهی و بزرگواری تو نباشد، هیچ فرضی برای وجود آسمان و جهان مطرح نمی‌شد.

هوش مصنوعی: اگر شجاعت او نبود، اهمیت و ارزشی برای داستان‌های کهن نمی‌داشت.

هوش مصنوعی: اگر در این سرزمین پرآشوب و در بی‌ثباتی‌ها نبودی، مقام و موقعیت تو در این دیار، هیچ‌گاه از موقعیت‌های عادی و بی‌اهمیت‌تر فراتر نمی‌رفت.

هوش مصنوعی: در ذهنم، طرف زاینده‌رود جز یک توده خاک و گودالی بیشتر نمی‌آمد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواستم عمق وجود تو را درک کنم، باید می‌دانستم که فکر من از این کار ناتوان است.

هوش مصنوعی: اگر تو مدح و ستایش خود را به من می‌گفتی، بهتر از این بود که من در دل خود حسرتی داشته باشم و نتوانم آن را بیان کنم.

هوش مصنوعی: ای عزیز، اگر تو نبودی، دیگر فضیلت‌ها هرگز جانی نمی‌گرفتند و زنده نمی‌شدند.

هوش مصنوعی: اگر تو در آخرالزمان نبودی، فتنه و شرک به وسیله زمان از بین می‌رفتند.

هوش مصنوعی: ای کاش مرا از نعمت وجودت محروم نمی‌ساختند و ای کاش زمانه دیگر بر این ظلم نمی‌گذشت.

هوش مصنوعی: این بهار چقدر زیباست، اگر بعد از آن روزهای سخت پاییزی نداشته باشیم.