نهایت انزجار مرحوم بهار را از روز ، و دلبستگی شدید او را بر شب ، درین قصیده ی غرا می خوانیم
یادش گرامی

مصرع دوم بیت 22
تاشامگاه خونین خورم و گویم ای خدای
تا شامگاه خون خورم و،،،،،
درست است
در بیت 26 که از مسعود سعد است
« گردون به درد ورنج مراکشته بود اگر.
درست است.
بیت دوم: ای لکهٔ سپید ، زمغرب ، برو ،برو
وی کِله سیاه ز مشرق برآ ، برآ ی.
منظور از لکه ی سپید روشنایی آخرین تابش خورشید در غروب است .
کِله ی سیاه { کِ با صدای زیر} به معنای چادر سیاه شب است.
کِله لغت عربی ست.
در بیت 6 هرزه لای ، به مانای هرزه گوی و در بیت 12 شبه گون ، شبِ گون خوانده می شود، {مانند شَبَه}
بسیار قصیده ی رسا و بلیغی ست

این بیت درخشان وصف حال روزگار کرونای سال 1399 است که بیماریِ همه گیر، فقیر و غنی نمی شناسد و همه را به یکسان تهدید می کند:
من برخیِ شبم که یک پرده افکند
بر قصر پادشاه و به سرمنزل گدای