هوش مصنوعی: به چه علت تا این اندازه متکبر و مغروری، ای فرزند انسان؟ به سرنوشت آخرین خود بنگر و یاد نخستین را در خاطر داشته باش.

هوش مصنوعی: ای آتش‌افروز دمیدن، ای عقاب با شکوه، ای نهنگ در دریا، ای پلنگی که خاک را پخش می‌کنی.

هوش مصنوعی: زمین به خاطر تو به لرزه درآمده، آب به خاطر تو ناله می‌کند، باد در حال فریاد زدن است و آتش از دلش نوای غمگینی برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: تا کی باید به شکل و شمایل وحشتناک و غول‌آسا زندگی کرد؟ باید آموزش و رفتار انسانی را از دیوهایی که با ذات انسان فاصله دارند، یاد گرفت و به سمت انسانیت حرکت کرد.

هوش مصنوعی: آیا انسان و حیوان چه تفاوتی دارند؟ آیا انسان ناقص است یا کامل؟ اگر تو از انسان بودن خود مطمئن هستی، پس چه چیزی تو را از حیوان متمایز می‌کند؟

هوش مصنوعی: جانور برای غذا، خون دیگری را می‌ریزد، اما وقتی سیر شود، از درندگی و شکار کردن می‌کاهد و دندان‌هایش را بسته می‌کند.

هوش مصنوعی: تو مشغول جستجوی قدرت و ثروت هستی، در حالی که هیچ‌گاه از آسیب زدن به انسان‌ها خسته نمی‌شوی.

هوش مصنوعی: ای کسی که از لندن درد و فریاد می‌زنی، ای کسی که از برلین پرچم بلند کرده‌ای، ای کسی که گویی از مسکو آمده‌ای، ای کسی که مویی از تهران داری.

هوش مصنوعی: بشنو که قبل از ما در این دنیا کاخ‌های زیادی وجود داشته که ستون‌هایشان به آسمان رسیده است.

هوش مصنوعی: شهرهایی که در هر ورودی‌شان صدها نگهبان مستقر بود، به خاطر سختی‌های زمانه، حالا دیگر هیچ در و نگهبانی ندارند.

هوش مصنوعی: اگر به تو ایمان نباشد، بیا و ببین که در غرب چگونه با ساخت و سازها و تغییرات خود، زمانه چه کارهایی می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر داستان بابل را به خوبی بشنوی، قیصر (امپراتور روم) یک کاخ خوب می‌سازد و خاقان (سلطان چین) چه بنایی را بنا می‌کند.

هوش مصنوعی: نور و روشنی سال‌های طولانی خورشید همچنان بر ویرانه‌های بابل می‌تابد و این تابش هنوز هم دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: نینوا که به مدت چهار روز برای رسیدن به آن راه پیموده شده بود، در دو روز به غارت رفت و در سه روز به ویرانی کشیده شد.

هوش مصنوعی: دامغان که به مانند بابل دارای صد در بود، به واسطه قدرت و آهنگین بودن چرخ‌های زمان، به شدت از بنیاد خود ویران شد.

هوش مصنوعی: کجا هستند شهرهای تیسفون و صیدا؟ کجا است نسیم و کجا است تدمر و بعلبک؟ این سرزمین‌ها و وضعیت آن‌ها چگونه شده است؟

هوش مصنوعی: مغزها باید محو شوند و از بین بروند، در حالی که این دیوارهای قدیمی و کاخ‌ها فرومی‌ریزند، در مقابل این ایوان بلند.

هوش مصنوعی: هر ویرانه‌ای به ما درس تازه‌ای می‌دهد از زندگی‌های خوش و پرنعمت، تا مکان‌های مجلل و باشکوه.

هوش مصنوعی: کورش بزرگ، کسی است که قفل‌ها را از گنجینه‌های آشور برداشت و به گنجینه‌های کلدانی دست یافت.

هوش مصنوعی: آن کس که نیمی از جهان را تسخیر کرد و آبادانی ساخت، حال چگونه است که نشانه‌های او زیر خرابه‌های شوش و اکباتان گم شده‌اند؟

هوش مصنوعی: داریوش بزرگ کیست که با صدای تازیانه‌اش، ماه آسمان را داغ و سوزان می‌کند و ماه زمین به شکل بریانی می‌شود؟

هوش مصنوعی: کسی که در زمینه پادشاهی و قدرت قرار دارد، دامنه نفوذ و حضورش از یک سوی آفریقا تا سوی دیگر ترکستان گسترش یافته است.

هوش مصنوعی: مهرداد بزرگ کجاست؟ فخر دودمان آرشک و اردشیر، که همچون شمعی در تاریکی ساسانیان می‌درخشد؟

هوش مصنوعی: مردان بزرگ و ارشد کجا هستند، در حالی که پادشاهان با آسایش و بدون زحمت کجا رفته‌اند، با لشکری بی‌پایان؟

هوش مصنوعی: اگر دربارهٔ گرزوس اطلاعی نداری، به دنبال سردیس برو و اگر رمسیس را نخواندی، از هرمان بپرس.

هوش مصنوعی: آن کسی که مانند کرزوس ثروتمند است و سلطنتی دارد، چهره‌اش مانند آسیای درخشان است.

هوش مصنوعی: او مرا در عالم وجود آباد کرد و در آن عمارت، زندگی‌ام را سامان داد. من عهدی که با او بستم را شکست کردم، با وجود اینکه از بهترین مکان‌ها بود.

هوش مصنوعی: بدون خودمان، آن گنج و ثروت باقی نماند. همچنین، آن مقام و منزلت هم برای من باقی نماند. هر دو، یعنی مقام و ثروت ما، از نظر پنهان شدند و دیگر قابل دسترس نیستند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف شخصیتی اشاره دارد که شکوه و بزرگی اش به اندازه فرعون است و به او به عنوان یک پادشاه بزرگ و با قدرت در سرزمین مصر نگاه می‌شود. او از خود ویژگی‌های بارزی نشان می‌دهد که نشان‌دهنده عظمت و مقامش است.

هوش مصنوعی: قبل از او هیچ‌کس از دریاها عبرتی نگرفته و هیچ‌کس به دریای هند سفر نکرده و از بی‌کرانی آن آگاه نشده است.

هوش مصنوعی: اندیشه گندیده‌ای که از سرزمین نیل نشأت می‌گیرد، تا مرزهای خود را در اختیار دارد، و رودخانه دانوب که تا گنگ در تسلط خود دارد، نیز به همین گونه است.

هوش مصنوعی: شصت سال از عمرش گذشته است و مردم به خاطر او به سجده افتاده‌اند، اما اکنون جز یک تصویر بی‌جان از او باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: اگر روزی بر ویرانه‌های شهر رم بروی، داستان‌هایی از عظمت تو نقل خواهند کرد.

هوش مصنوعی: از کناره دریای روم کمی فاصله بگیر و به جای ایستادن در ساحل، به سرزمین یونان برو.

هوش مصنوعی: برگردید به آن سرزمین تا داستانی از عظمت و اراده‌ات، از فضیلت‌ها و دانش‌ها بیان کنید.

هوش مصنوعی: بنابراین از زمین آتن بفرمایید که بخشی از سرزمین خشایوش را بگیرید و همچنین بخشی از قلمرو اسکندر را نیز در نظر بگیرید.

هوش مصنوعی: چرا پادشاه از سرزمین ایران به سوی بابل حمله‌ور شد و دیگر پادشاهان از مقدونیه چرا به ایران هجوم آوردند؟

هوش مصنوعی: در این جهان، آب و خاک را از جایی برداشتند و رفتند. اما خاک همچنان بی‌حرکت باقی ماند و آب همچنان در حال جوشش و حرکت بود.

هوش مصنوعی: اسکندر از کشور یونان تا عمان سفر کرد و با مالی که از عمان جمع‌آوری کرد، سپاه خود را تقویت و آباد کرد.

هوش مصنوعی: زحمتی که کشیده شده، پاداشی کمتر از آن دارد که انتظار می‌رفت، اما مسیر هنوز به اندازه‌ای نزدیک نشده که بین قبرس و عمان قرار گیرد.

هوش مصنوعی: زمانی که حرص و طمع نفس خود را نشان دهد، عقل انسان نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرد و در این حالت، حقیقت و آگاهی از او دور می‌شود. چون باران زیاد شود، چشمه‌های آب فراوان‌تر می‌گردد.

هوش مصنوعی: هر سرزمین به سرزمین خود، خاک‌های بیشتری می‌افزاید تا بتواند مدتی در آن به خواسته‌های دلش برسد و از آن لذت ببرد.

هوش مصنوعی: در هر میدان، تعداد مردم ممکن است کم شود، اما نه به اندازه‌ای که کاملاً احساس شود و نه به حدی که زیاد شود. این میدان وسیع است و فضای کافی دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به ارزش و زیبایی احساسات و عشق اشاره دارد و بیان می‌کند که عشق و زیبایی می‌توانند جان تازه‌ای به زندگی ببخشند. در واقع، حتی در سخت‌ترین شرایط، امیدوار بودن و عشق می‌تواند ملایمت و زیبایی به زندگی افراد بدهد.

هوش مصنوعی: مردی در قفس چندین بوزینه داشت و هر روز و شب برای آن‌ها آب و نان یکسانی می‌برد.

هوش مصنوعی: آن نادان‌ها هر روز درگیر بحث و دعوا بودند درباره اینکه کدام‌یک جای بیشتری دارند و چه کسی نان بیشتری دارد.

هوش مصنوعی: اما هر چه در آن مکان به وقوع پیوست، زمانی که خواجه در قفس جان باخت، دیگری به جای او آمد.

هوش مصنوعی: در هر جایی، مردم برای تامین معیشت خود، بر یکدیگر ظلم کردند و از خون هم گذشتند، اما نه جایی برای زندگی بهتر فراهم شد و نه سفره‌یشان بیشتر و بهتر شد.

هوش مصنوعی: انسان از روزی که به دنیا آمد، از یک پدر برخاست و در روز دیگر گروهی از نژاد خود را از میان طوفان نجات داد.

هوش مصنوعی: عشق و سختی‌های زندگی‌شان نشان متفاوتی دارد و این تنوع احساسات باعث شعله‌ور شدن دنیا شده است.

هوش مصنوعی: در میان ملت‌ها و قومیت‌ها، گروه‌های مختلفی به وجود آمده‌اند؛ برخی از آن‌ها از تاتارها، برخی از هندوها، برخی دیگر از مردم لاتین و گروهی نیز از ژرمن‌ها هستند.

هوش مصنوعی: نام آن‌ها به انسانیت از سوی خدا است، اما هر روز به خاطر دشمنی‌شان، شیطان در پی کینه‌توزی برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: آنها نان خود را می‌خورند، اما در عوض، به جان هم می‌افتند. در این میان، یا از شیطان پیروی می‌کنند یا از خدا.

هوش مصنوعی: یکی می‌گوید که من از کتاب مقدس یهودیان (تورات) خوانده‌ام، دیگری می‌گوید که من از کتاب مقدس مسیحیان (انجیل) خوانده‌ام، فردی دیگر می‌گوید که من کتاب زرتشتیان (پازند) را خوانده‌ام و کسی هم ابراز می‌کند که از قرآن مطالعه کرده است.

هوش مصنوعی: دوستانی که هیچ چیز از حقیقت نمی‌دانند، به خاطر هم‌رنگی با یکی دیگر به طرفداری از او برمی‌خیزند، در حالی که این حامیان عصبانی و ناراحت هستند.

هوش مصنوعی: چهار مرد دانشمند به یک طایفه رفتند تا درباره‌ی خوشبختی و سعادت خود صحبت کنند.

هوش مصنوعی: عابران نادان در ابتدا در را به روی مهمانان باز کردند، اما کسانی که خبر خوش آوردند، بی‌خانمان و سردرگم ماندند.

هوش مصنوعی: پس از تلاش‌های بسیار، بالاخره به نتیجه‌ای رسیدند و درباره خوبی و بدی آن مردم با دلایل و شواهد صحبت کردند.

هوش مصنوعی: بعضی از افراد نتوانستند مفهوم داستان‌ها را درک کنند، اما با این حال، چهار نفر نشستند و دعوتشان کردند.

هوش مصنوعی: هر فردی با توجه به ویژگی‌های شخصی خودش درباره مهمانش صحبت کرد و به خاطر حمایت از او به دیگران افتخار کرد.

هوش مصنوعی: در پایان، برتری و افتخار تو به شیوه‌ای عمیق با جدال و درگیری که داشتی گره خورده است و این جدال باعث شد که ریشه کینه و خصومت در آن مکان از بین برود.

هوش مصنوعی: قصه‌ها و داستان‌ها فراموش شد و تنها چهار نفر در میان آن شلوغی باقی ماندند، که در حالتی نگران و سردرگم به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: انسان‌ها به دنبال نعمت‌ها و موهبت‌ها هستند و پیامبران بزرگوار نیز در این مسیر حرکت کرده‌اند و اولیای عارف و برجسته نیز از همین راه پیروی کرده‌اند.

هوش مصنوعی: به تو نصیحت‌هایی کردند درباره‌ی خوشبختی و عزت، اما تو به آنها توجه نکردی و نتیجه‌اش جز شکست و ویرانی نبود.

هوش مصنوعی: پیشوایان الهی به تو راه نیکی و نیکوکاری را آموختند؛ زیرا با انجام کارهای خوب، از کارهای مشابه و همتایان خود سرانجام چیزهای خوب و زیبا را خواهی دید.

هوش مصنوعی: صادق و با انصاف باش، مهربان و عادل باش. از زندگی خود بهره ببر و در عین حال به دیگران نیز کمک کن و به آنها نان بده.

هوش مصنوعی: اگر به بدی رفتار نکردی، در جایگاه خودت قرار بگیر و اگر کسی به بدی برخیزد، او را سرجایش بنشان.

هوش مصنوعی: آنچه خودت نمی‌پسندی برای دیگران هم نپسند، این نکته نشان‌دهنده‌ی ارزش واقعی و بنیادین ایمان است.

هوش مصنوعی: تو به نام دیانت، دیگران را آزار می‌زنی و این برای خودت هم درست نیست. پس یاد داشته باش که لطف و بخشش خداوند همواره جاری است.

هوش مصنوعی: اگر دل‌سوزی‌ات برای دیگران باشد، در غیر این صورت، خداوندی که پاک و بی‌نیاز است، نه از خوشبختی تو سودی می‌برد و نه از بدبختی تو زیانی می‌بیند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی به نام بی‌دینی کاری نیک انجام دهی، بهتر است تا این که به نام دینداری رفتارهای ناپسند و خلافی از خود نشان بدهی.

هوش مصنوعی: انسان به دنیا آمده تا نام و نانی به دست آورد؛ یکی از طریق اطاعت از خدا و دیگری از طریق خدمت به کشاورز.

هوش مصنوعی: برای داشتن نام و مقام باید زحمت کشید و از جانب دیگر، برای به دست آوردن نان و روزی، باید به سختی و مشقت تن داد. اگر کسی بخواهد تنها با زحمت دیگران به آرامش برسد، نقش او در زندگی مانند آتش سوزان و ویران‌گر خواهد بود.

هوش مصنوعی: نگاهی به این جهانی که در آن زندگی می‌کنیم، می‌اندازیم. تا زمانی که تو نام و نان پیدا کنی، عده‌ای از دانشمندان به جان آمده‌اند و تلاش می‌کنند. اما این کار دردی است که درمانی ندارد و گناهی است که نمی‌توان بخشید.

هوش مصنوعی: تلاش کن که به هدفی برسی، وگرنه اگر تلاشی نکنی، پاداشی نخواهی گرفت. استاد این کارگاه همین است.

هوش مصنوعی: خداوند به خاطر تلاش و زحمتی که می‌کشی، به تو نیرویی می‌بخشد و در غیر این صورت، از آسمان به تو نعمت و برکتی نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: اگر هر روز از آسمان نعمت‌ها را انتظار داشته باشی و چشم‌انتظار باشی، اشک‌هایت هرگز از گرسنگی سیر نخواهد شد، جز از لقمه‌ای که به خاطر محرومیت به دست نیامده است.

هوش مصنوعی: اگر با دعا و نیکی به خواب بروی، هرگز دیگر نمی‌توانی به خودت اجازه بدهی که از محبت و عشق دیگران بی‌نیاز باشی، مانند نوزادی که به شیر مادر و پستان وابسته است.

هوش مصنوعی: ای کسانی که عمر خود را در اختیار دیگران قرار می‌دهید و سپس از خداوند انتظار رحمت و لطف دارید، بدانید این رفتار شما شایسته و بهتر است.

هوش مصنوعی: لقمه‌های آسان و بدون زحمت به مانند قهر و غضب خداوند است و در این جهان، هر یک از آن‌ها به شکل مخلوقی ترسناک و پیچیده درمی‌آید.

هوش مصنوعی: در این دنیا، کسی که امروز در بدبختی به سر می‌برد، ممکن است در جهان دیگر به عذاب دچار شود و آن‌که بینا نیست، نه تنها چشمش نمی‌بیند، بلکه دلش نیز تاریک است.

هوش مصنوعی: زمانی که خداوند به تو نعمتی همچون بهار عطا کرد، شرافت و منزلت خود را مدنظر قرار بده و در این راه تلاش کن و از رحمت و بخشش او یاری بگیر.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که عشق و محبت در دل انسان آزاده، احساسات عمیق و قدرتمندی را ایجاد می‌کند که به او این امکان را می‌دهد تا فراتر از خود برود و با دیگران ارتباط برقرار کند. در این عشق، انسان به قدری ذوب می‌شود که فارغ از ناراحتی‌ها و مشکلات زندگی، به خوشی و آرامش می‌رسد.

هوش مصنوعی: خدایا، لطف و بزرگواری کن و در فضایی آزاد به من فرصت بده تا از این زندان به سوی تو بروم.

هوش مصنوعی: زیرا که وقتی روح من از کلمات و رفتار بی‌احساس این گروه خسته و دلزده شد، حس منفی و ناامیدی در من به وجود آمد و دیگر نمی‌توانستم به راحتی تحمل کنم.

هوش مصنوعی: روح و ذهن من نمی‌تواند چیزی را بخواهد که آنقدر ناپسند و تاریک است؛ چون کسی که دانا است، مانند دیده‌ای روشن می‌بیند و درک می‌کند، در حالی که نادان مانند کسی است که سرش را در باد می‌گذارد و حقیقت را نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: خودآموختن به من قدرت تفکر بخشیدی، این بزرگ‌ترین لطف توست. تو با قوتی که به من دادی، بهترین کمک را به من کردی.

هوش مصنوعی: هر لحظه که می‌شمارم، به تو هزاران بار شکرگزاری می‌کنم، به خاطر این زبان که معنا را می‌سنجد و این روح که پر از معرفت است.