هوش مصنوعی: در یک شب که خورشید غروب کرده بود، آن چراغ ترکستان، که نماد روشنی و زیبایی است، با نور خود چهره‌ام را روشن کرد و چهره‌ام را به باغی از سکوت و آرامش تبدیل نمود.

هوش مصنوعی: دل و جان را با زیبایی و ناز خود شکار می‌کنم، گاهی در کمین هستم و گاهی تیر و کمان را به سمت شما می‌کشم.

هوش مصنوعی: چرخ آسمان به زیبایی صورت او می‌نگرد و در باغ، نرگس‌ها با چشم‌های مسحور او شگفت‌زده هستند.

هوش مصنوعی: زیر لب‌های سرخ او دو دندان زیبا وجود دارد که مانند دو دانه مروارید در لابه‌لای مرجان جلوه‌گری می‌کنند.

هوش مصنوعی: زلف‌های پیچیده و زیبا، همچون دامی فریبنده هستند، اما در حقیقت این دام از بلایای عشق و دردهای آن نشأت می‌گیرد. به قد زیبای او مانند سرو بلند، همچنان که آن سرو زیبا، سروری و خوشبختی را به همراه ندارد.

هوش مصنوعی: افرادی او را به ترکستان نسبت می‌دهند، اما من هدفم این است که به سمت ترکستان حرکت کنم.

هوش مصنوعی: سخنان او روشن و واضح است، و آنچه بر زبان می‌آورد چه خبری دارد. کمر او چه معنا و استحکام دارد و رابطه‌اش چه تصوری را ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر کسی سخن نگوید، دهان او نمایان نیست و اگر کمربند خود را باز نکند، وسط او نیز دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: دو چشم جذاب او با نگاهش دل را می‌دزدند و لب‌های خوش‌رنگش با خنده‌ای دلنشین، جان را به آرامش می‌رسانند.

هوش مصنوعی: با نبود آب، لاله و نسرین به خاطر زیبایی و شکوفایی خود، بی‌تاب و سرشار از احساس هستند. همچنین، سنبل و ریحان نیز از دل‌باختگی و زیبایی زلف و خط آن شخص، دلتنگ و بی‌قرارند.

هوش مصنوعی: موهای سیاه او، چنان درخششی بر چهره‌اش انداخته که گویی ماه در شب تولد خداوند تابیده است.