هوش مصنوعی: احمدشاه تاج سلطنت را بر سر گذاشت. حالا می‌توانی بر تماشای تاج کیکاوس دوم بنشینی.

هوش مصنوعی: ای کاوه، تو که خنجر به دوش گرفته‌ای، به سوی ضحاک که لشکری مانند فریدون دارد، حرکت کن. حال، پرچم کاویانی را برندار و به میدان بیا!

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به زیبایی و شکوه یک فرد دارد. نور و روشنایی که از تاج او ساطع می‌شود، دل و چشمان دیگران را روشن می‌کند. او همچون ماهی در دورن خود زیبایی و شکوهی را پنهان کرده که به لباس پادشاهی شباهت دارد. به‌طور کلی، این تصویر به عظمت و جاذبه فرد مورد نظر اشاره دارد.

هوش مصنوعی: در دل او خداوند خرد را قرار داده و انصاف را در وجودش به خوبی پیوند داده است. بر پیشانی او نوشته شده است که او می‌تواند بر جهان غالب شود.

هوش مصنوعی: یک پسر جوان به عنوان خلیفه و پیشوای جدید ظاهر شد و روح تازه‌ای به کشور ایران کهن بخشید تا جوانی و جوان‌گرایی را از سر بگیرد.

هوش مصنوعی: زندگی ابدی را به عنوان یک نعمت در نظر بگیرید ای ملت، پس از اینکه مرگ سیاسی به سراغ شما آمد، این زندگی دائمی را غنیمت بشمارید.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که رهبر فعلی، یادگاری از پادشاهان گذشته است و دعا دارد که خداوند او را تا ابد در حفظ و نگهداری این سرزمین و میراث باستانی آن یاری کند.

هوش مصنوعی: تاج و تخت کیانی که متعلق به این پادشاه است، شایسته اوست. لطفاً آن را به ما بدهید و پادشاه ما این تاج و تخت را بپوشد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهیم مردم را خوب تربیت کنیم، جای تعجب نیست که از کسانی که وظیفه نگهداری و حفاظت دارند، انتظار داشته باشیم که خودشان هم مراقب و نگهبان باشند.

هوش مصنوعی: ای پادشاهان! پادشاهی تو، مانند ماهی در آسمان حکمت و دانش خداوندی است که به رمز و رازهای فرمانروایی آگاهی دارد.

هوش مصنوعی: تو همان شاه کیخسرو هستی که می‌توانی جهان را دوباره بسازی. دل تو با نور و امیدی رو به ما نشان داده است.

هوش مصنوعی: تو به سرزمینِ خود جوانی و زندگی تازه می‌بخشی و وطن را به مانند گلستانی سرسبز و زیبا می‌کنی. با قدرت و تأثیر خود، بسیاری از رازهای پنهان را به نمایش می‌گذاری.

هوش مصنوعی: تو در این سرزمین آگاهی و دانایی داری؛ اگر از غفلت رها شوی و به دیگران کمک کنی، می‌توانی درهای گنجینه‌های آسمانی را به روی مردم بگشایی.

هوش مصنوعی: کجا کسی بوده که به مهارت و هنر، راهی به سرزمین تو پیدا کرده باشد؟ شاعران و نویسندگان به ستایش تو زبان گشوده‌اند و درباره‌ات می‌نویسند.

هوش مصنوعی: اگر به رعیت ظلم کنی و بخواهی آن‌ها را از حقوقشان محروم کنی، در عوض مال و منال به ظلم‌کننده می‌دهی. در این شرایط، نه صدای ناله و شکایت مردم رشتی به گوش می‌رسد و نه صدای آذربایجانی‌ها.

هوش مصنوعی: ملت از بندگی و ذلت بیرون می‌آید و به روشنی نشان می‌دهد که چگونه می‌توان با مهربانی و حسن نیت به یکدیگر رفتار کرد، مانند نشانه‌های قدرت و حاکمیت که به روش‌های نیکو اشاره دارد.

هوش مصنوعی: من دیگر ستایش‌های او را بر نمی‌شمارم و فقط دعایش را بر زبان می‌آورم، زیرا من خودم به ستایش‌های زبانی اهمیت نمی‌دهم.