هوش مصنوعی: دوش به خاطر دیدن من، آن جوان ترک خیلی خوشحال شد. او از ته دل شاداب است، چون زیبایی روز را به دست آورده است.

هوش مصنوعی: من خود را به حالت خمیده درمی‌آورم، تا روزه‌ام باطل شود و آن چهره روشن و لب‌هایش مانند لاله‌ای تازه، در وضعیت ناراحتی به نظر برسد.

هوش مصنوعی: از خداوند شکرگزار باش که این ماه زیبا، با وجود تمام مشکلات و نیازهایی که دارد، هیچ‌گاه دلسرد نمی‌شود و مانند ماه تمام درخشان و پرنور باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: به سوی محلهٔ محبوبم به سرعت حرکت کردم تا بتوانم ماه را ببینم و به خاطر دیدن او، افرادی جمع شدند.

هوش مصنوعی: وقتی مرا دید، لبخند زد و به سمت من آمد، دو انتهای موهایش را به من داد و یکی از آن‌ها را به دیگری زد.

هوش مصنوعی: به کسی که دوستش دارم گفتم، چهره‌ات نسبت به یک ماه زیبا‌تر است و هرچقدر به تو نگاه می‌کنم، روشنی تو مانند تابش خورشید به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: چرا در این ماه تو را با این چهره می‌بینم که چشم من به تو چنین خیره شده است؟

هوش مصنوعی: دو لب سرخ و زیبا تو چرا این‌قدر غمگین و بی‌حالت هستند، و حال چشمان تو از وضعیت لب‌هایت بسیار بدتر است.

هوش مصنوعی: ای دورخیز تو، مانند من زیبایی زرد و ناراحت کننده‌ای داری. تو نیز همچون من در عشق ورزیدن جاه‌طلبی، ای ترک!

هوش مصنوعی: من عشق و محبت خود را به تو تقدیم کردم و دل من به تو وابسته است، حالا تو دل خود را به چه کسی سپردی؟

هوش مصنوعی: کاش دلی داشتم که به جای دل تو، آن را به تو می‌دادم و از تو می‌خواستم آن را ببر.

هوش مصنوعی: خستگی من به خاطر چشمان توست که به درستی بر من تاثیر گذاشته، چرا که تو یک ماه تمام به می نوشیدن نگاه نکردی.

هوش مصنوعی: گفت بیایید اکنون که وقتش رسیده تا هر دو به میخانه برویم، زیرا رقبایش دیروز در را باز کرده‌اند.

هوش مصنوعی: به او گفتم که از ساغر نمی‌نوشیم، زیرا باید از نگهبان شهر حذر کنیم.

هوش مصنوعی: در این شهر نمی‌توان در کنار ملاها نوشید، چون در هر کوی و برزنی، غلامان امیر در حال نظارت هستند.