هوش مصنوعی: بهار و روز نوروز و آغاز ماه فرودین فرارسیده و خورشید از سمت پایین به سمت اوج خود حرکت کرده است.

هوش مصنوعی: سال 1308 از میان رفت و سال 1309 در آستانه آمدن است.

هوش مصنوعی: یک سال دیگر از عمر من و تو گذشت و همه چیز که در آن بود، چه شیرین و چه تلخ، به باد رفت و از بین رفت.

هوش مصنوعی: هر چیزی که مربوط به خوشی و ناخوشی، شادی و ناامیدی است، بر هر دو گروه ثروتمند و فقیر گذشت.

هوش مصنوعی: ظالم وقتی که ظلم و ستم می‌کند، هیچ سودی نمی‌برد، زیرا یک سال به کسی ظلم کرده است. در حالی که مظلوم نیز می‌تواند با وجود آن ظلم، زنده بماند و تنها یک سال را در رنج و سختی بگذراند.

هوش مصنوعی: در این دنیا صفحه‌ای وجود دارد که در آن فرشته‌ای به تصویر کشیده شده است، هر آنچه را که از مردم زمانه مشاهده کرده، نمایش داده است.

هوش مصنوعی: این متن به این معناست که در دل یک مرد پرهیزکار، دانشی بزرگ و ارزشی نهفته وجود دارد. این دانایی مانند یک گنج گرانبهاست که تنها با زبان و اندیشه قابل دستیابی و بیان است.

هوش مصنوعی: صفحهٔ تاریخ، مانند جامی است که یادگار دوران جمشید را در بر دارد، و روزگار ما را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: در آنجا هیچ نشانه‌ای از نیرنگ و فریب وجود ندارد، چرا که او را با صداقت و پاکی خلق کرده‌اند.

هوش مصنوعی: هرچه هست، خوب یا بد، محصول قلم نویسنده است. از هرگونه محدودیت یا نظارت بر آن دوری کن و اجازه بده که آزادی در نوشتن جریان داشته باشد.

هوش مصنوعی: جهان مانند یک تقویم قدیمی است که در آن سال‌ها و قرن‌ها به سرعت می‌گذرند و هر صفحه‌اش داستانی از تاریخ را در خود جای داده است.

هوش مصنوعی: هرچند زمان زیادی از آن گذشته، اما با هر سال تازه، کهنه شدن آن نیز تازه می‌شود. چنین چیزی در دنیا چگونه می‌تواند شنیده شود؟

هوش مصنوعی: در این داستان، نشانه‌هایی از دو مکتب فکری بزرگ، یعنی برهما (از فرهنگ هندو) و زردشت (پیامبر زرتشتی) وجود دارد. همچنین در آن می‌توان ردپایی از اوستا (کتاب مقدس زرتشتی) و ویداها (کتاب‌های مقدس هندو) را مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: این گفته‌ها به نقل از داستان قارون و مسیح اشاره دارد، که در آن یکی سختی و رنج کشید و دیگری ثروت و دارایی به دست آورد. به این معنا که زندگی هر فرد گاهی شامل درد و سختی است و گاهی پاداش و موفقیت.

هوش مصنوعی: این بیت به نقد رفتار انسان‌ها می‌پردازد. پرسش می‌کند که عیسی، که نماد اخلاق و نیکوکاری است، چه خطایی مرتکب شده که ما باید در مورد او قضاوت کنیم. همچنین به مسائل انسانی و اجتماعی اشاره می‌کند و می‌گوید که چگونه برخی افراد به خاطر حرص و طمع، چیزهایی را در زمین می‌فروشند و در عین حال امیدهایشان به آسمان و معنویت است. به طور کلی، این شعر به تضاد بین ارزش‌های انسانی و خواسته‌های مادی می‌پردازد.

هوش مصنوعی: اگرچه سربازان مرسلوس (که به جنگ برمی‌خیزند) کشتند، اما این کشتار او را نابود کرد، در حالی که ارشمیدس هنوز در یادها باقی مانده است.

هوش مصنوعی: وقتی که روزی پایان زندگی فرارسید، باید از این دنیا برویم. مرد آزاد و با شرافت، آن که به درستی زندگی کرده و شایسته‌ی رفتن است.

هوش مصنوعی: آهسته‌ای که از دل من به دلیل فریاد تو برمی‌خیزد، نشان از درد و تاسف دارد، و اشکی که به خاطر بی‌مهری تو بر زمین می‌ریزد، علامتی از غم و سوگ است.

هوش مصنوعی: اگر کسی به خاطر تو به خواب برود، او را از خواب بیدار کن. و اگر از تو گزنده‌ای در ناخن او رفته باشد، آن را بیرون بیاور.

هوش مصنوعی: چهره و خط پیشانی خادم و دربان نشان دهنده عذاب و سختی است که باعث می‌شود زیبایی و شادابی چهره معشوق از بین برود.

هوش مصنوعی: زمانی که دنیا ساکت بوده، آیا دعوی و جدالی وجود نداشته است؟ آیا دلیرترین شیر از خواب بیدار نمی‌شود در حالی که پلک‌هایش بر هم گذاشته شده است؟

هوش مصنوعی: وقتی مشکلات و سختی‌ها به حدی برسند که قابل تحمل نباشند، به غم و اندوه انسان افزوده می‌شود. همچنین، اگر احساس خودبزرگ‌بینی و اعتماد به نفس زیاد از اندازه شود، ضعف و ناتوانی بیشتر نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: به یاد بیاور آن بلا و سختی‌های زمستان را که ابرها از برف و یخ بر روی زمین پراکنده شدند.

هوش مصنوعی: در اینجا، شخصی که به شدت عصبانی و وحشتناک است، به مانند یک جانور خطرناک بر روی پارچه‌ای که نگه‌داشته شده، ایستاده و در حالی که به شدت خشمگین است، پرنده‌ای به نام زاغ بر روی جنازه‌ی گل‌ها نشسته و به آن‌ها آسیب می‌زند. این تصویر تداعی‌کننده‌ی حس خشونت و تخریب است که توسط هر دو شخصیت، یعنی فرد خشمگین و زاغ، نمایان شده است.

هوش مصنوعی: نگاه کن که چطور از قدرت نامی، جان تازه‌ای به درختان بخشیدم.

هوش مصنوعی: آن لاله مانند گروهی از نیزه‌داران که در دشت حرکت می‌کنند، از زمین بیرون آمد و به سمت کوه‌ها روانه شد.

هوش مصنوعی: سوسن با افتخار و آزادگی ایستاد و به نرگس که خیلی خودپسند و مغرور بود نگاه کرد. نرگس به خاطر خودبینی‌اش به عقب خم شد و از زیر نگاه سوسن شرمنده شد.

هوش مصنوعی: به گل بنفشه نگاه کن که انگار یک پروانه‌ی زیبا در میان آن افتاده است.

هوش مصنوعی: ظاهراً گل یاسمن از آسیب درخت بید زخمی شده و خون بر روی شاخه‌هایش چکیده است.

هوش مصنوعی: به آن سنبل کبود نگاه کن که چگونه از میان مزرعه با سنبل سفید در یک مکان شکوفا شده است.

هوش مصنوعی: که وقتی تکه‌ای ابر در آسمان قرار می‌گیرد، در بین آن، نقاط مختلفی از آسمان نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر گل یاس سفید وجود ندارد، نگران نباشید که یاسمن هم نعمتی از خود ندارد؛ حتی اگر شنبلید (گیاه معطر) هیچ کدام وجود نداشته باشد، باز هم چیزی از دست نرفته است.

هوش مصنوعی: این زیبایی‌ها همچون تیرهایی هستند که از کمان پرتاب می‌شوند و می‌توانند به شدت و به سرعت تأثیر بگذارند، همان‌طور که تیر عشق از کمان عشق رها می‌شود و هدف را می‌زند.

هوش مصنوعی: نه درختان سبز با میوه‌های رنگین باقی می‌مانند و نه گل‌های یاسمنی با عطر دل‌انگیز، نه درختان سپید و نه زیبایی‌های طبیعی.

هوش مصنوعی: مردی که زبانش به رنگ لعل و شبیه به انگور بود، به‌گونه‌ای حسرت‌بار و دردناک همچون باغبانی که به دلیل ناکامی در کارش، انگشت و لب خود را گاز می‌زند.

هوش مصنوعی: ای پسر، به نصیحت‌های پدر توجه کن، زیرا او این چیزهای ارزشمند را با جان خود به دست آورده است.

هوش مصنوعی: اگر به حرف‌های استاد گوش ندهی، ممکن است درگیری‌ها و مشکلاتی پیش بیاید که مثل چرخ گوشت همه چیز را به هم می‌زند.

هوش مصنوعی: هر کس به نصیحت یک دوست واقعی گوش دهد، می‌تواند از زحمات خود بهره‌مند شود و خواسته‌هایش را بدست آورد.

هوش مصنوعی: من هم مثل تو در کودکی این داستان را نشنیدم، تا این که روزگار به من ضربه زد و دچار مشکلات شدم.

هوش مصنوعی: من نصیحت پدر را شنیدم و گفتم که این ملامت و سرزنش است، به همین خاطر به سراغ آزمون و آزمایش خواهم رفت.

هوش مصنوعی: سپس روزگار مرا در جایی نشاند که یک لحظه هم از درس و اندرز و نصیحت دست برندارم.

هوش مصنوعی: چهل سال در کنار زمان به یادگیری پرداختم، اما در این مدت روزهای من تیره شد و موهایم سفید گشت.

هوش مصنوعی: مدتی کتاب مطالعه کردم و مدتی دیگر در حال بررسی و مشاهده بودم، تا اینکه زیبایی‌های دنیا را از وعده‌ها و نویدها دریافتم.

هوش مصنوعی: بخشی از نصیحت‌های پدر به درستی در ذهنم جا گرفت، اما به خاطر پیر شدن خیلی از آن‌ها از یادم رفت.

هوش مصنوعی: پندهای پدر را به عنوان گنجینه‌ایی از عمرش دیدم، زیرا آن مهربان با دقت و محبت آن‌ها را در اختیار من قرار داد.

هوش مصنوعی: این عمرها به اندازه‌ی تجربه‌ی ما کافی نیست؛ بنابراین، نباید به تجربیات دیگران دلخوش باشیم.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که در روزگار جوانی ارزش پدرش را درک کند و خوشبخت‌تر کسی است که در دوران جوانی نصیحت‌های پدرش را بشنود و به آن‌ها عمل کند.