شیخ بهایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بی روی تو، خونابه فشاند چشمم</p></div>
<div class="m2"><p>کاری به جز از گریه، نداند چشمم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>می‌ترسم از آنکه حسرت دیدارت</p></div>
<div class="m2"><p>در دیده بماند و نماند چشمم</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۵۹

بی روی تو خونابه فشاند چشمم
کاری به جز از گریه نداند چشمم
می ترسم از آنکه حسرت دیدارت
در دیده بماند و نماند چشمم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از درد و اندوهی می‌گوید که به خاطر دوری معشوق احساس می‌کند. او به نحوی بیان می‌کند که چشمانش جز گریه کردن کاری ندارند و نگران است که حسرت دیدار معشوق در دلش بماند و هرگز محقق نشود.

رباعی شمارهٔ ۵۷

رباعی شمارهٔ ۵۸

هوش مصنوعی: چشمم به خاطر دوری تو پر از اشک و غم است و جز گریه کردن، کار دیگری نمی‌تواند انجام دهد.

بی روی تو، خونابه فشاند چشمم

کاری به جز از گریه، نداند چشمم

هوش مصنوعی: نگرانم که آرزوی دیدن تو در چشمم باقی بماند، ولی چشمانم نتوانند تو را ببینند.

می‌ترسم از آنکه حسرت دیدارت

در دیده بماند و نماند چشمم

رباعی شمارهٔ ۵۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها