شیخ بهایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بر درگه دوست، هر که صادق برود</p></div>
<div class="m2"><p>تا حشر ز خاطرش علائق برود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>صد ساله نماز عابد صومعه‌دار</p></div>
<div class="m2"><p>قربان سر نیاز عاشق برود</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۳۶

بر درگه دوست هر که صادق برود
تا حشر ز خاطرش علایق برود
صد ساله نماز عابد صومعه دار
قربان سر نیاز عاشق برود

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر اهمیت صداقت و عشق در نزدیکی به خداوند است. شاعر می‌گوید که هر کس با صداقت به درگاه دوست (خدا) برود، به طور قطع می‌تواند از وابستگی‌های دنیوی رهایی یابد. همچنین، او به مقایسه عبادت‌های طولانی مدت عابد در صومعه و عشق صادقانه عاشق می‌پردازد و تاکید می‌کند که عشق و نیاز واقعی به خداوند ارزش بیشتری دارد.

رباعی شمارهٔ ۳۴

رباعی شمارهٔ ۳۵

هوش مصنوعی: هر کسی که با صداقت و راست‌گویی به درگاه محبوبش برود، تا روز قیامت از همه علاقه‌های دنیوی فارغ خواهد شد.

بر درگه دوست، هر که صادق برود

تا حشر ز خاطرش علائق برود

هوش مصنوعی: صد سال عبادت و نماز یک عابد در صومعه به پای نیاز و عشق یک عاشق قربانی می‌شود.

صد ساله نماز عابد صومعه‌دار

قربان سر نیاز عاشق برود

رباعی شمارهٔ ۳۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده