هوش مصنوعی: خبر خوشی از راه رسید، پس از اینکه انتظارش طولانی شد. ای پیام‌آور محبوب، جان و دل من فدای تو باد.

هوش مصنوعی: به من بگو ببینم همسایه‌های آتش‌گاه چه گفته‌اند. هرگز از زبان محبوبم یک کلمه دروغ نگو، برای خداوند.

هوش مصنوعی: ای ساقی، جام می را پر کن، زیرا که این همان کلید درهایی است که ما را به سمت هدایت و نور می‌برد.

هوش مصنوعی: دل من، ای فرزند شوق، به سوی اهل عشق ذوب شده است. خوشا به حال آنکه با یک جرعه می توانم خود را از خود جدا سازم.

هوش مصنوعی: ای شیخ، این بهار وقتی می‌آید، بگو تا چه زمانی باید از کسی که در زحمت و رنج است به خاطر آن باده‌ای که زحمت‌ها را دور می‌کند، سلب می‌شود؟

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی از گمراهی و سردرگمی در مسیر زندگی اشاره دارد. گویا شاعر از کسی می‌خواهد که در مورد دینی یا مذهب و مکان‌های عبادت توضیح دهد، چون قلب او در جستجوی هدایت است و از مدارس و آموزش‌ها به درستی راه را پیدا نکرده است. در واقع، عبارتی است از نداشتن راهنما و ناامیدی در یافتن مسیر صحیح.

هوش مصنوعی: به او بگو که زیبایی در دلش نشسته و از سختی‌ها می‌گذرد؛ ریزه‌کاری‌های روشن و شفاف آن مانند نور، کدری‌های دل را زایل می‌کند.