با عرض سلام
فکر کنم مصرع دوم بیت دوم اینچنین باشد:بباید کشتن و هشتن در این دشت

باسلام یا بنده اشتباه متوجه شدم ویا خواننده شعر کشت بمعنای کاشت بذر را گشت بمعنای سیاحت می‌خواند. باتشکر

سلام و تشکر
به نظر حقیر خواننده این ابیات را مطابق متن درج شده قراعت نکرده است. این قراعت با نسخ دیگر هم تطبیق ندارد.
علاوه بر آن کلمه برزیگرک نمی تواند درست باشد چون تحقیر آمیز است حال انکه این برزگر اگاه و فهیم است و محال است شاعر با لفظ تحقیر از ایشان یاد کند.

گرامی جابر موسوی صالحی
نخوان برادر. غلط خواندی
یکی برزیگرک نالان درین دشت
بخون دیدگان آلاله می‌کشت
همی کِشت و همی گفت ای دریغا
بباید کِشت و هِشت و رفت ازین دشت
کَشت و هَشت اشتباه است کِشت و هِشت درست است

یکی برزیگری نالون در این دشت
به چشم خون فشان آلاله می‌کشت
همی کِِشت و همی گفت ای دریغا
بباید کِشتن و هِشتن در این دشت
(که باید کِشتن و هِشتن در این دشت)
صحیتر می نماید

هِشتن یعنی رها کردن. 

برزیگرک یعنی کشاورز کوچک؛ در اینجا "کاف" برای تصغیر و شاید تحبیب آمده است نه تحقیر و بی احترامی. البته گویا در برخی گویش‌ها "کاف" به معنای "یک" نیز می‌آید. 

همچنین در این دو بیتی، قافیه قرار گرفتنِ "دَشت" و "کِشت" از آن دسته عیوب قافیه است که به اصطلاح  به آن "اِقوا" گویند و درمیان شعرِ شاعران بزرگ نیز رخ داده است.برای مثال در شعری از فردوسی آمده: نشسته به یک دست او رزدهُشت/که با زند و اُست آمده‌ست از بِهِشت.

توضیح بیشتر:

پیوند به وبگاه بیرونی