fekr mikonam dar beyt aval "nemidonom" sahih tar az "nemidanam" bashad

در قدیم چنین می‌خواندند:
نمی‌دونُم دلُم دیوونه‌ٔ کیست
کجا آواره و در خونهٔ کیست
لهجهٔ امروزی فارسی از دورهٔ فتح‌العلی شاه رایج شده است و کم کم به اشعار محلی هم اعمال می‌شود.

فکر می کنم :
نمی دونم دلم دیونه کیست
کجا آواره و در خونه کیست
نمی دونم دل سر گشته مو
اسیر نرگس و مستونه کیست
صحیح می باشد

وای این دوبیتی آدم و به فضا میبره

سلام احتمالا کجا می گرذو درخونه کیست باشد من اینگونه دیده و خوانده ام

می گرددو ...

بسیار زیباست

نمیدونم دلم دیونه کیست
کجا میگردد و در خانه کیست
نمیدونم دل سرگشته ما
اسیر نرگس مستانه کیست؟
من اینجوری شنیده بودم...

درمصراع چهارم مستونه درسته چون در زبان لری که مالرها عبارات راتلفظ میکنیم مستانه رامستونه تهران راتهرون شمران راشمرون می گوییم پس کلمه مستونه کاملا درسته چون زبان مادری من هست.

پیام شاعر: سرگردانی آدمی در جستجوی گمشده
1. نرگس مستانه: استعاره از چشم خمار و مست.
شرح: گمشدۀ آدمی در این دنیا یافت می¬نشود. آدمی از روزی که از «نیستان وجود جدا شده از نفیرش مرد و زن نالیده¬اند»، در این جهان پر از هیاهو «خسته¬دلی است که خود خاموش است ولی اندرون او پر از فغان و غوغاست» در این دنیا دربه¬در به¬دنبال گمشدة خود است اما به¬محض رسیدن به آن می‌فهمد که به-دنبال سراب رفته است.
چشم (نرگس) به سرداری توانمند و قوی تشبیه شده که دل عاشق را به¬اسارت گرفته است. مژگان به¬منزلۀ حصاری است که دل عاشق را اسیر کرده است. «تو شاهی خیل مژگانم سپاهت.»

یه میکس اینجا هست حتما ببین:
پیوند به وبگاه بیرونی

مو می‌دونُم دلم دیوونه‌ی کیست

کجا آواره و در خونه‌ی کیست

مو می‌دونم دل سرگشته‌ی مو

اسیر نرگس مستونه‌ی کیست

باباطاهر و مو