باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عشق تو مرا زندهٔ جاویدان کرد</p></div>
<div class="m2"><p>سودای توام، بی سر و بی سامان کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>لطف و کرم تو، جسم را چون جان کرد</p></div>
<div class="m2"><p>در خاک عمل بهتر از این نتوان کرد</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۵۴

عشق تو مرا زنده جاویدان کرد
سودای توام بی سر و بی سامان کرد
لطف و کرم تو جسم را چون جان کرد
در خاک عمل بهتر از این نتوان کرد

هوش مصنوعی: این اشعار بیانگر احساسی عمیق از عشق هستند که شعور و وجود شاعر را تحت تأثیر قرار داده است. عشق معشوق باعث زنده شدن روح او شده و او را به سودای معشوق دچار کرده است. لطف و کرم معشوق، جسم او را به جانش نزدیک کرده و او احساس می‌کند که هیچ عملی بهتر از این عشق وجود ندارد.

رباعی شمارهٔ ۵۲

رباعی شمارهٔ ۵۳

هوش مصنوعی: عشق تو به من زندگی ابدی بخشید و آرزوی تو من را بدون هیچ‌گونه ثبات و آرامشی به دنبال خود کشانید.

عشق تو مرا زندهٔ جاویدان کرد

سودای توام، بی سر و بی سامان کرد

هوش مصنوعی: محبت و سخاوت تو، روح را به جسم می‌دهد و در دنیای عمل، بهتر از این وجود ندارد.

لطف و کرم تو، جسم را چون جان کرد

در خاک عمل بهتر از این نتوان کرد

رباعی شمارهٔ ۵۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها