باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از عشق تو بهره نیست جز سرزنشم</p></div>
<div class="m2"><p>بی آنکه به جای هیچ کس بد کنشم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر چیز که ناخوش است، این زندگی‌ام</p></div>
<div class="m2"><p>چون از پی توست، من بدان خوش منشم</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 9020 - باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۳

رباعی شمارهٔ ۱۲۴

از عشق تو بهره نیست جز سرزنشم
بی آنکه به جای هیچ کس بد کنشم
هر چیز که ناخوش است این زندگی ام
چون از پی توست من بدان خوش منشم

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس درد و نارضایتی از عشق است. شاعر به این نتیجه می‌رسد که عشقش او را به سرزنش و ناامیدی می‌کشاند و این زندگی برای او ناخوشایند شده است، اما با وجود همه این‌ها، به خاطر عشقش از این زندگی راضی است.

رباعی شمارهٔ ۱۲۲

رباعی شمارهٔ ۱۲۳

هوش مصنوعی: از عشق تو چیزی جز سرزنش نصیبم نشد، بدون اینکه به کسی آسیبی برسانم.

از عشق تو بهره نیست جز سرزنشم

بی آنکه به جای هیچ کس بد کنشم

هوش مصنوعی: هر چیز ناخوشایندی که در زندگی‌ام وجود دارد، به خاطر توست و من به خاطر وجود تو خوشحالم.

هر چیز که ناخوش است، این زندگی‌ام

چون از پی توست، من بدان خوش منشم

رباعی شمارهٔ ۱۲۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده