این معما پاسخی دارد و آن پاسخ چیست؟

سعید جان
چیزی که دویست و بیست صد افزونست
یک نیمۀ او هجده بود این چونست ؟
،،
طرح معما از قدیم بسیار مورد توجه بوده و این یکی از آنهاست که با گمراه کردن و انحراف فکر ، خواننده را نادان شمرده.
وقتی عدد 18 نیمی از عدد مورد نظر باشد ، معلوم است که 36 که دوبرابر آن است را با عدد دیگری در هم آمیخته تا خواننده را به فکر فرو برد،
می گوید : چیزی که از 100تا220 بیشتر است، یعنی 22000باضافه ی 36 =22036
ما 36 را به عدد دویست و بیست صد افزودیم
امید که دوستان راه حلهای دیگری بیاورند

محسن خان
البته این عدد مربوط میشود به طرز خواندن {چیزی که دویست و بیست صد افزونست}
ولی هر جور بخوانی و عددی به دست بیاوری باید آنرا با عدد 36 جمع کنی ، همانطور که شما گفتید
ماشاالله

چیزی که دویست (دو است) -> 2
و بیست صد افزون است (بیست صد برابر آن است ) -> دو دهم 2/.
2/. - 2 -> 1.8 یا هجده صدم x 2 -> سی وشش صدم -> 3.6
محسن جان،
سال نو بر شما و عزیزانت مبارک باد.
ولی برادر یک همچنین حساب و کتابی را جای دیگری هم آوردی، حال و دماغش بود برایت در همان حاشیه توضیح خواهم داد...
تا آنزمان سرت شاد

پی نوشت و تصحیح،
بیست صد -> بیست صد(م) یا همان دو دهم
می گوید که این بیست صدم افزون (اضافه، زیاده) است و می باید از دو کم شود نتیجه -> 8./1 یا همان هجده صدم
که x 2 می شود -> سی وشش صدم
در ضمن این صد(م) نیز افزون (اضافه، زیاده) است، پس کنار می رود و از سی وشش صدم می ماند سی وشش و نیمی از آن -> هجده
( 36 به اشتباه تایپ شده بود 3.6)
"افزون" دو بار استفاده می شود، یکی برای تفریق و دوم برای نفی یا کنار زدن...

بابک خان
بیست صد است نه ” بیست صدم“ یعنی 20 تا 100
به این بیت فردوسی توجه کن :
ابر ده و دو هفت شد کدخدای
گرفتند هر یک سزاوار جای
آیا میتوان گفت دو هفتم؟

@ ناصر
به گمانم در "سبک شناسی، نثر فارسی" اثر محمد تقی بهار بود که چگونگی آنرا توضیح می دهد...
برای نمونه :
دو سه -> دو سوم
سه دو-> سه دوم
(کدام یک از سه جلد را یادم نیست)
در این بیت که شما از فردوسی آوردی:
" ابر ده و دو، هفت شد کدخدای"...
ده و دو -> 10+2= 12 برج فلکی
هفت-> هفت سیاره
در اینجا دو و هفت ربطی به یکدیگر ندارند!!! که بتوان گفت دو هفتم...

پس به احترام ملک
ما هم می گوییم
بیست صد = بیست صدم
دو هفت = دو هفتم
دو سه= دو سوم
سه دو =سه دوم
زنده باشی

اینجا ، دو هفت است ، نه ، دو و هفت
توجه کن
زمانی پر اندیشه شد زال زر
برآورد یال و بگسترد بر
وزان پس به پاسخ زبان برگشاد
همه پرسش موبدان کرد یاد
نخست از ده و دو درخت بلند
که هر یک همی شاخ سی برکشند.
ده و دو = 10+ 2= 12

دوست عزیز،
برای شما توضیح کافی دادم که!
ده و دو -> 12 برج فلکی
هفت -> هفت اختر (که کدخدای 12 برج شدند)...
آنگونه که شما می خوانی:
ده و دو هفت -> 10 و 2x7
آنزمان این 10 و 14 به چه اشاره می کنند؟؟؟ -> هیچ
اگر هم که (به اشتباه) آنرا ده و دو= 12 و در عین حال دو هفت=14 بخوانی باز هم 12 و 14 به چیزی اشاره نمی کنند...
از بابت همین هم برای شما بین دو و هفت یک کاما آوردم، که متوجه شوی ده و دو یک عدد است یعنی 12، و عدد هفت جدای از آن است... که اشاره به 12 برج و هفت اختر است...

این توضیح نیز شاید ثمربخش باشد:
این نحوه خوانش نمرات از زبان پارسی میانه (پهلوی ساسانی) می آید که در فارسی دَری (زبان و زمان و مکان این شاعر در هرات و خراسان) همچنان پای برجا بوده...
در فارسی نو (زبان ما در هزار الی هزار و صد یا دویست سال گذشته) تغییرات بسیاری روی داده، که اینهم یکی از آنان است...

بابک خان
سپاسگزارم

با درود  معمای نهفته در این رباعی چیست؟