شمارهٔ ۱۳
از برف سر کوه چو ذات الحُبُکست
وین برف پرنده در هوا بس سُبُکست
ای شاه جهان، بنده ز سرما تُنُکست
کوه و در و دشت گنبدان بس خُنُکست
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: سیاوش جعفری
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
از برف سر کوه چو ذات الحُبُکست
وین برف پرنده در هوا بس سُبُکست
هوش مصنوعی: برف بر فراز کوه همانند محبت خالص و ناب است، و این برف که در آسمان سقوط میکند، بسیار سبک و آزاد است.
ای شاه جهان، بنده ز سرما تُنُکست
کوه و در و دشت گنبدان بس خُنُکست
هوش مصنوعی: ای پادشاه عالم، من به خاطر سرمای زیاد از کوهها و دشتها به تنگ آمدهام، چرا که در اینجا فضای سرد و خوشی حکمفرماست.

ازرقی هروی