گنجور

شمارهٔ ۴۷

المنه لله که خورشید خراسان
از برج شرف گشت دگر باره درخشان
المنه لله که آراست دگر بار
دیوان خراسان بسزاوار خراسان
المنه الله که از کشتی عصمت
شد نوح نبی بی خطر از آفت توفان
المنه الله که یوسف بامارت
بنشست و عدو گشت اسیر چه خذلان
در دیدۀ دینست خردمندی او نور
در پیکر ملکست هنرمندی او جان
محتاج بزرگان بتو چون دهر بخورشید
ممتاز کریمان بتو چون کشت بباران

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: قصیده
منبع اولیه: سیاوش جعفری

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

المنه لله که خورشید خراسان
از برج شرف گشت دگر باره درخشان
هوش مصنوعی: سپاس خداوند را که خورشید خراسان بار دیگر در اوج شکوه و عظمت درخشان شده است.
المنه لله که آراست دگر بار
دیوان خراسان بسزاوار خراسان
هوش مصنوعی: خدا را شکر که بار دیگر دیوان شعر خراسان را به زیبایی آراسته است.
المنه الله که از کشتی عصمت
شد نوح نبی بی خطر از آفت توفان
هوش مصنوعی: خداوند را شکر که نوح پیامبر با کشتی عصمت خود از خطرات طوفان در امان ماند.
المنه الله که یوسف بامارت
بنشست و عدو گشت اسیر چه خذلان
هوش مصنوعی: خداوند را شکر که یوسف به مقام بزرگی رسید و دشمن او به اسیری افتاد، این خودش نشانهٔ رسوایی و ناکامی است.
در دیدۀ دینست خردمندی او نور
در پیکر ملکست هنرمندی او جان
هوش مصنوعی: در چشم دین، او فردی هوشمند و خردمند است؛ نور وجودش در پیکر ملک، نشان از هنرمندی او دارد. جانش نیز پر از روح و زندگی است.
محتاج بزرگان بتو چون دهر بخورشید
ممتاز کریمان بتو چون کشت بباران
هوش مصنوعی: نیازمندان به بزرگان مانند نیاز جهان به خورشید هستند و کریمان به تو مانند کشاورزان به باران نیاز دارند.