آذر بیگدلی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تو شاه و شهانت ز هواخواهانند</p></div>
<div class="m2"><p>تو ماه و مهانت همه همراهانند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شاهان جهانند گدایان درت</p></div>
<div class="m2"><p>یعنی که گدایان درت، شاهانند</p></div></div>

شمارهٔ ۷۲

تو شاه و شهانت ز هواخواهانند
تو ماه و مهانت همه همراهانند
شاهان جهانند گدایان درت
یعنی که گدایان درت شاهانند

هوش مصنوعی: این بیت‌ها به تحسین و تمجید از مقام و اعتبار یک شخص (که به عنوان شاه توصیف شده) اشاره دارد. شاعر می‌گوید که هواداران و طرفداران او همچون ماه و خورشید هستند و حتی شاهان دیگر، در برابر او مانند گدایانند. در واقع، این اشعار به عظمت و مقام والدانه آن شخص اشاره می‌کند که دیگران تنها به خدمت او مشغول‌اند.

شمارهٔ ۷۰

شمارهٔ ۷۱

هوش مصنوعی: تو پادشاه و سلطنت تو از طرف کسانی به حمایت برخاسته‌اند و تو همچون ماه و آفتاب، همه را در کنار خود داری.

تو شاه و شهانت ز هواخواهانند

تو ماه و مهانت همه همراهانند

هوش مصنوعی: در این دنیا، کسانی که در درگاه تو هستند، حتی اگر گدایان باشند، در واقع مانند شاهان هستند.

شاهان جهانند گدایان درت

یعنی که گدایان درت، شاهانند

شمارهٔ ۷۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده